Red ons, Henri Bontenbal

De voortekenen waren overigens niet gunstig toen zijn ster zich aan het firmament nestelde. Henri vertegenwoordigt een partij die de mijne niet is. Een partij waarvan ik de geboorte nog heb mee moeten maken: katholieken, antirevolutionairen en christenunionisten gingen noodgedwongen samen in een grote, van wantrouwen overkokende pan. Ze vochten elkaar de tent uit, jongens en meisjes, die lui van het CDA. Maar toen de onvermijdelijkheid van de fusie tot alle gezindten was doorgedrongen en heel confessioneel Nederland van katholiek tot stijf gereformeerd, de weg naar het christendemocratisch appél wist te vinden, groeide dit noodverband uit tot een politiek machtsblok van jewelste. Waarna een lange stoet groezelige bewindspersonen mijn jeugd- en adolescentenjaren wisten te verpesten met hun valse Bijbelse streken. Frans Andriessen, Onno Ruding, Ruud Lubbers en als klap op de vuurpijl, aan het hoofd van de processie, het paapse smoelwerk van Dries van Agt.


 

Ik geloof dat ik nog liever naar een wedstrijd van PSV kijk.
Dus tja. 0-3 voor Henri.
En toch… ik weet niet wat. Hij heeft iets.
Iets, iets magisch. Het is geen homo-erotisch verlangen dat Henri bij me oproept. Ik val niet op mannen. Ik ben zo cis als een deur.
Althans, gisteren nog wel.
Nee, het is de sfeer die om hem heen hangt. Zijn Karma, Zijn Aura, whatever.
Het begint al bij Zijn Naam. Henri Bontenbal. Dat verzin je niet. Ik dacht meteen aan Bertram Bierenbroodspot! Aan Gruizel Gruis. Lidwiendje Walg. Hamelen! De tv-serie uit de jaren zeventig gebaseerd op het sprookje van de rattenvanger. Met Rob de Nijs. Loeki Knol. Ik was weer tien en keek met natte haren en rode oortjes naar het zwart wit op het scherm van de koelkast die tv bleek.
 

Dat is het. Henri brengt ons rust, hij opent de deur naar een staat van zijn die alleen te vergelijken is met de zalige onwetendheid van de jeugd. Alles komt goed. en alles zal altijd zo blijven. Want Henri is er. Waar Henri komt, vertrekt het kwaad. Daar heerst blijheid, vrede, compassie en medemenselijkheid.
Hij heeft iets eeuwigs, Henri.
Zou Henri ook slechte eigenschappen hebben? Zou hij wel eens narrig doen tegen zijn vrouw, foeteren op zijn kinderen. Zou hij wel eens per ongeluk de vrouw van de buurman begeren en daar heel erg van schrikken. Of valselijk een buiten werktijd genuttigde uitsmijter ham declareren? Is hij wel eens strontlazarus in bed gekropen?
Nee!
Niet mijn Henri. Henri is een hit binnen het CDA, las ik in de krant en dat begrijp ik als geen ander. Ik zie in mijn gedachten het grijze permanent van de partijprominenten op de eerste paar rijen kreunend instemmen met de woorden van deze goddelijke bergredenaar.
Want behalve In- en In Goed, is Henri ook heel erg van deze tijd. Hij weet maat te houden in zijn geloofsijver en fatsoensrakkerij. Geen behoefte aan het verplicht invoeren van het Wilhelmus op basisscholen, waarmee zijn voorganger Sybrand Buma ooit het tij dacht te kunnen keren.
Je kunt ook te veel in het verleden leven. Henri is van nu én van vroeger. Hij brengt heden en verleden samen. Dat maakt hem zo onweerstaanbaar.

Vaste vraag in The Q&A, die heerlijke interviewrubriek van The Guardian op zaterdag: If you could bring something extinct back to life, what would it be?  Meestal zijn het de voorspelbare vaders, moeders, helden of vrienden die terug moeten komen. Maar onlangs antwoordde een geïnterviewde (altijd een bekend acteur of popster) puntig met civilization.
Dát dacht ik, is Henri in één woord. Beschaving.
Henri brengt de beschaving terug in Nederland. Althans, dat is zijn onuitgesproken missie.
Begrip voor een ander. Solidariteit. Niet louter streven naar eigenbelang. Weg van het platte materiële.
Terug naar Hamelen.
Henri is de man die je op een verjaardagsfeestje onbedoeld – alleen door er te zijn - wijst op je eigen morele onvermogen. Ja, denk je als je in je koffie roert: zo zou ik moeten zijn.
Waarna iedereen naar huis gaat om door te modderen op het glibberige pad dat leven heet.

Rocco Mooij is onder de noemer 'Mooij werkt', actief op het snijvlak van communicatie en journalistiek.