Social media: gedeelde verantwoordelijkheid

In de tijd van veelal optimistische geluiden en een kleine rimpeling in dit optimisme veroorzaakt door wat vragen over de houdbaarheid van het merk Facebook, wil ze een gevoelige snaar raken bij twee soorten gebruikers van social media. Zowel aan de kant van gebruikers (consumenten) áls de adverteerders van merken/bedrijven legt ze een vraag voor.

Ze stelt terecht dat er wat wordt afgeliket. Niet alleen berichten van privépersonen ontkomen niet aan de like-klik, maar ook steeds meer merken en hun boodschappen. In een vlaag van verstandverbijstering, althans zo lijkt het, werpen talloze mensen zich op als ambassadeur van merk XYZ. Het blijft niet alleen bij die ene like. De tekst, het bericht dat je als gebruiker geliket hebt, duikt vervolgens overal op tussen de newsfeeds van al je social media vrienden en vriendinnen. De vraag is dan aan de gebruikers (lees: jij en ik als consument): ben je echt zo een fan van Popla toiletpapier of vond je de campagne die enkele weken draaide werkelijk het einde? 'Denk na voordat je op de like-knop drukt, zou ik willen adviseren', waarmee Eilander haar oproep aan de gebruikers afsluit.

Daarna richt ze zich tot het leger adverteerders, die inmiddels hun weg gevonden hebben naar social media. Ze vraagt zich terecht af of de adverteerders zich wel realiseren dat vaak al deze gesponsorde berichten veel ergenis oproepen. Het lijkt erop dat bedrijven eerder trots zijn op zoveel verzamelde likes. Haar vraag aan deze groep commerciele gebruikers is dan ook: 'Maar heeft iemand al eens onderzocht wat voor slechte invloed een gesponsord bericht kan hebben op je merkimago? Daar gaat je zorgvuldig opgebouwde likeability...' En inderdaad, een imago dat vaak opgebouwd is ook met hulp van andere mediakanalen, kan in korte tijd zwaar beschadigd worden door social media.

Aangezien we als lezers vaak in beide doelgroepen thuishoren, afhankelijk van de pet die we op dat moment op hebben, zijn dit twee vragen die meer dan het overdenken waard zijn en een eerlijk antwoord vereisen. In ben benieuwd naar mogelijke antwoorden op deze vraag.

Nu deze kant van social media ook wordt belicht, overviel me een bepaalde vorm van een déja-vu. 15 - 20 jaar geleden kwam telemarketing op als hét instrument om de spullen aan de man en vrouw te brengen. We kennen in het naschouwen de geschiedenis. Van ogenschijnlijke Ei van Columbus ('lekkere lage kosten met een breed bereik') heeft het toch wel een bepaalde pariastatus bereikt, met als hoogtepunt (of dieptepunt voor de uitbaters), het bel-me-niet-register. Het zou toch zonde zijn dat door verkeerd gebruik van het medium social media, we uiteindelijk een like-me-niet-register moeten tekenen. Dan hebben we het kind met het badwater weggegooid. Daar is weinig sociaals meer aan en zijn er alleen maar verliezers. Dus een gedeelde verantwoordelijkheid is zo gek nog niet.

Een interessante start van een nieuw marketingjaar. Dat belooft wat!

Reinier van Markus