Prohibited in Russia

Ik was afgelopen week in Georgië en ik ontkwam daar niet aan een uitbundige kennismaking met de Georgische wijn. Aan gastvrijheid heeft de Georgiërs nooit ontbroken. Aan nieuwe afzetmarkten daarentegen wel, nu Rusland uit politieke overwegingen geen wijn uit Georgië meer toelaat.

Formeel luidt de reden dat de Georgische wijn teveel pesticiden zou bevatten. Een drogreden, ofschoon de kwaliteit van de gemiddelde Georgische wijn inderdaad middelmatig is. Een weinig kieskeurige doelgroep die meer interesse had voor promillage dan voor bouquet, is hier ongetwijfeld debet aan.

Georgië mag dan de bakermat heten van de wijnteelt, de decennialange afhankelijkheid van de Russische markt heeft een zware wissel getrokken op de kwaliteit van de wijn. Niettemin stellen wijnexperts dat juist Georgië, met zijn enorme variëteit aan wijnrassen, veel potentieel biedt voor de ontwikkeling van onderscheidende, hoogwaardige wijnen in een steeds monotoner zee van Chardonnay en Merlot.

Dit is niet alleen interessant vanuit het oogpunt van wijnproductie, maar ook vanuit een veel strategischer belang: de positionering van het land Georgië. Georgië is thans voor velen een witte vlek op de kaart, een obscuur aanhangsel van de oude Sovjet Unie.

Een van de belangrijkste troeven van Georgië zijn haar hoogstaande culinaire tradities, waarin de intense verbondenheid met het land en zijn geschiedenis tot uitdrukking komt. Door zijn mond belijdt de Georgiër de liefde voor zijn land. En terecht, want het land is van een uitzonderlijke schoonheid.

In tegenstelling tot sommige andere nieuwe wijnlanden, hoeft er dus geen verhaal geconstrueerd te worden. Door de natuurlijke verwevenheid met de ziel van het volk kan de Georgische wijn de authentieke silver bullit zijn van het merk Georgië. En voor een land dat mikt op toerisme, is dit een cruciaal voordeel.

In een tijd waarin landen en regio's (zie Vlaanderen en Catatonie) zich steeds nadrukkelijker gaan profileren, wordt de nation brand steeds belangrijker. Georgië kan met haar culturele en natuurlijke kapitaal het muffe oostblok achter zich laten en een positie veroveren in het dolce vita cluster (ruwweg de Mediterrane landen...).

De Georgiërs zien deze kans zelf ook, maar ze maken de klassieke fout zich af te zetten tegen hun oude kolonisator en daarmee juist deze associatie te versterken. Ze hebben namelijk de boycot aangegrepen om onder de slogan "Prohibited in Russia" hun wijnen in andere markten te slijten. Als tactische zet wellicht aardig, maar als tactiel zetje in de rug toch bedenkelijk..