Communiceren met het Parool is onmogelijk

Ik kan op de site alleen een formulier invullen, mijn adres wordt gevraagd, mijn naam en telefoonnummer en of ik m/v ben (wat maakt dat laatste nu uit?). Goed, dat doe ik allemaal braaf en de site belooft automatisch dat ik de krant diezelfde dag tussen vijf en zes nabezorgd krijg. ‘De bezorger wordt er op aangesproken’, meldt de krant me nog geruststellend.

Maar er gebeurt dus niets. Geen krant, later die dag. Ik vind op maandag een oude krant en daarin een telefoonnummer en besluit te bellen, wellicht is dat toch beter. Maar ook daar is alles geautomatiseerd. Ik geef het allemaal weer door en ook hier wordt beloofd dat ik de krant van zaterdag diezelfde maandagavond krijg.

Nee, hoor. Er komt helemaal niets.

Dinsdag weer gebeld, want nu maak ik er echt werk van! Kranten klagen steen en been en ik ben abonnee en betaal braaf en dan wil ik dat ding ook! Let op je bestaande klanten! Etc. etc.

Ik bel dus en krijg nu de mededeling dat mijn nummer herkend wordt en dat ik teruggebeld kan worden. Ja, dat wil ik wel en ik geef mijn nummer door (ze werkten toch met nummerherkenning? Maar goed, ik ben de beroerdste niet en tik braaf mijn nummer in).

De stem belooft dat ik binnen het uur wordt teruggebeld. Nee, hoor. Er gebeurt niets.

Dan begint zich te wreken dat ze bij het Parool kennelijk alle dames van het servicecenter naar huis hebben gestuurd en vervangen hebben door een IT-medewerker. Geautomatiseerde systemen zijn prima, maar doe dan ook wat je belooft. En als je dat niet doet, geef dan in ieder geval nog een noodlijn. Nu wordt ik steeds weer verwezen naar het begin van de hele cyclus en die leidt tot niets.

Ik begin de krant langzaam te haten.

Zeker omdat afgelopen zaterdag er weer geen Parool kwam. Ik meteen gebeld, en inderdaad: mijn nummer werd herkend (ik hoor de robot denken: ‘weer die vervelende zeurpiet!’) en ik krijg de boodschap: ‘We zullen u in de loop van komende week terugbellen’.

Mooi, maar dat helpt niet op zaterdag, dus dan maar naar de site en weer alles ingevuld. Ja, ik ben een man en ik woon in.... en mijn nummer is....en mijn emailadres is....

En ja: de krant zou nabezorgd worden tussen vijf en zes en de bezorger krijgt klappen. Ik kon alleen niet lijdzaam gaan zitten wachten. Actie! Mijn oog viel op het mailadres van de abonnementenafdeling en de hoofdredactie.

Beiden stuur ik een mail waarin ik vriendelijk mijn frustratie uiteenzet en tegen de hoofdredactionele leiders zeg ik dat ik geen enkele illusie heb dat zij mijn probleem kunnen oplossen, maar dat het misschien toch wel goed is om je te realiseren dat als je een krant maakt, je ook zorgt dat-ie gelezen kan worden. En dus bezorgd wordt...

Ik hoop er stilletjes op dat de hoofdredactie in ieder geval mijn mail doorstuurt naar een levende ziel.

Ik nam vast een voorschot, want in theorie had de krant dit keer wel nabezorgd kunnen worden tussen vijf en zes op zaterdag. Maar ik had het bij het rechte eind: er komt gewoon niets. Nada.

Wat kun je dan nog doen? De krant toont zich incommunicabel. Er is geen levende ziel die me wil aanhoren... Moet ik dan maar gewoon ophouden en de krant voortaan bij de supermarkt kopen op zaterdag?

Ik wacht nog even op antwoord van de hoofdredactie. Maar mijn grote angst is dat deze aanpak door Van Thillo (kosten verlagen!) binnen de hele groep standaard wordt en dat NRC en de Volkskrant dezelfde oplossingen krijgen...