Internal Branding: mag dat zomaar!? (2)

Niet zelden zetten mensen hierbij vraagtekens. Velen lijkt het namelijk niet wenselijk een organisatie vol te hebben met dezelfde 'klonen'.

Internal Branding betekent evenwel niet dat iedereen hetzelfde genenpaspoort moet krijgen.

Het is juist helemaal niet wenselijk als iedereen als een soort soldaat gehoorzaam is aan de macht van boven. Het gaat er wel om de diversiteit van medewerkers (als het gaat om talenten en drijfveren) te koppelen aan de grote entiteit waarvan ze deel uitmaken. Dat kan met het merk.

De merkwaardige kwaliteit van een merk is namelijk dat het richting geeft, zonder dat die richting heel expliciet is. Mensen kunnen er een eigen lading aan geven. Zelf bepalen wat het voor hun concreet betekent.

Een merk is een richtingwijzer zonder dat wordt opgelegd wat precies wel en niet mag.

Want wat is een merk? Neem bijvoorbeeld het jeansmerk Diesel. Als je aan honderd fans vraagt wat ze in het merk zien, dan krijg je honderd verschillende antwoorden. Iedereen haalt er iets anders uit. Of beter: iedereen stopt er iets anders in. Hoe verschillend de associaties met het sterke merk ook lijken te zijn, al die persoonlijke beelden hebben onderling toch een zekere samenhang. Het is precies dit vermogen van een merk dat ook intern gebruikt kan worden.

Natuurlijk hoeft dit niet alleen voor een merk als Diesel te gelden. Ook dienstverleners hebben steeds sterker worden de merken waarmee mensen (klanten en medewekers) een verstandhouding mee kunnen krijgen.

Een merk legt aan de medewerkers uit wat de bedoeling is, zonder dat precies gezegd wordt wat er gedaan moet worden. Iedere medewerker kan zijn eigen, unieke relatie met het merk ontdekken.

Internal Branding biedt daarom een alternatieve aanpak voor het aansturen van mensen dan het traditionele commanderen en controleren. Het merk kan een coördinatiemechanisme zijn waarmee is uit te leggen wat belangrijk is zonder te hoeven dicteren hoe iets precies gedaan moet worden.