(Gastblog) Marcom 2013, welkom in de nieuwe realiteit?!

Send versus Share
Nog amper op de beurs, spreekt een standverkoper ons aan. Of ik veel dingen op schrijf, want hij heeft zo'n handig ding. Hij heeft ook een leuke actie, waarmee ik dat handige boekje kan meenemen. Dan moet ik wel 3 vragen beantwoorden en word ik uiteraard één keer gebeld, want ja hij moet zijn business ook draaiende houden (quote!). Ongevoelig voor mijn 3 niet-koopsignalen, vraag ik of hij het goed vindt als we verder gaan. Uiteraard. 'Verkopen zonder te verkopen' en 'relatie centraal' zijn aan deze meneer kennelijk nog niet besteed.

Lopend over de beursvloer, komen we al snel verder in aanraking met de harde werkelijkheid. De ene stand vraagt nog schreeuweriger dan de andere om mijn aandacht. Zoveel prikkels, dat ik het me niet opvalt wat ze nu eigenlijk doen en waarom ik blij met ze moet zijn. Wat me wel bijblijft zijn die paar stands die communiceren vanuit of over hun passie. En dat voor een vakgroep die het vaak heeft over communiceren vanuit de WHY! Het blijkt maar weer hoe er een verschil kan zitten tussen intentie en gedrag.

Nieuwe norm: harde cijfers én waardevol

Ik vroeg degene met wie ik naar de beurs en de sessies ging, wat haar opgevallen was. Dat was een boodschap uit de video die Roel Welsing van Triodos liet zien: "het is voor het eerst dat de generatie na ons ( = ook zij, 25 jaar oud), het niet meer beter zal hebben dan hun ouders. En daarnaast de boodschap dat groei niet meer de standaard is."

Dat groei evenwel nog steeds een standaard is, blijkt uit een reactie van Aleks Fiege van Unilever tijdens het debat 'De nieuwe Realiteit'. Op de vraag hoe het panel kijkt naar de mogelijkheid om bedrijven meer op maatschappelijke relevantie en bijdrage te gaan afrekenen in plaats van de financiële of aandeelwaarde, geeft hij aan dat hij harder dan ooit wordt afgerekend op targets. Tegelijkertijd zegt hij dat bij Unilever de klant nu op één staat en de aandeelhouders op een lagere plek. Roel vult vanuit zijn ervaring bij Triodos aan dat hij vindt dat het steeds meer gaat om waarden én het normatieve van de getallen. Hij benoemt het helder "We hebben een maatschappij gecreëerd waar we getallen nodig hebben. Die zijn de norm. Ik was vroeger van de cijfers en merk dat ik steeds meer neig naar beiden." Zijn conclusie reflecteert de slogan van zijn bank: volg je hart en gebruik je hoofd.

Hart én hoofd, financieel rendement én maatschappelijk rendement, kwaliteit én duurzame producten. De nieuwe norm is geen 'of' maar 'én'. Ook in dit debat werd mij duidelijk hoe intentie en gedrag kunnen verschillen.

Beeld, werkelijkheid en nieuwe waarheden

De hoofdvraag is of het gaat lukken om vast te houden aan de intentie en via gedragsverandering (merk)intentie en (merk)gedrag op één lijn te krijgen. Besef wel dat het de diepste intentie is die verschil maakt. Zolang bijvoorbeeld winst en groei voorop staan, is de diepste intentie niet gekoppeld aan gezonde balans tussen winst, welzijn en milieu. Bij de nieuwe normen en waarden is winst immers geen doel op zich maar een middel en net zo belangrijk als welzijn en milieu. Door wie en wat laten we ons bij deze veranderingslag leiden?
De vraag is verder in hoeverre het gaat lukken om de nieuwe normen en waarden te omarmen. Om bijvoorbeeld actief de dialoog met de omgeving te zoeken, om radicaal transparant te durven zijn en om te zeggen wat je wel doet in plaats van niet. Gaat het lukken om met een open blik van vraagtekens uitroeptekens te maken?

Dromen en bedrog, illusie en werkelijkheid liggen dicht bij elkaar. De werkelijkheid van nu is dat de harde werkelijkheid van business as usual nog de boventoon voert boven de nieuwe realiteit. Werkelijkheid is evenwel zo relatief als het perspectief waar ze vandaan komt. Ze wordt bepaald door wat je wilt zien. Zijn dromen bedrog of is het juist bedrog om niet te durven dromen? Gaat het om eerst zien en dan geloven of andersom? En hoe realistisch is het om af te wachten en de nieuwe realiteit niet onder ogen te willen zien?

Vast staat dat het nooit meer wordt zoals vroeger. Laten we hopen dat de optimisten, hen die zelf initiatief nemen en de toekomst tegemoet gaan met een positieve blik, hen die wachten op wat er komen gaat, op weg kunnen helpen door urgentiebesef en realiteitszin te laten zien. Het zal ons helpen om in de driver's seat van onze toekomst te gaan zitten. Laten we dáár werk van maken!

Aldus een idealist, die gelooft in waardecreatie zonder dat dat ten koste van iets of iemand (in de keten) hoeft te gaan en die gelooft in van betekenis zijn zonder commercieel of eigen belang. De tijd zal leren in hoeverre mijn realiteitsbesef idealisme blijkt en of mijn dromen bedrog zijn of juist niet.

Yael van Assendelft maakt zich op verschillende manieren hard voor meer hart in werk en leven. Vanuit die hoedanigheid schrijft zij regelmatig over wat haar opvalt en bezighoudt.