Hein Mevissen (John Doe) beschuldigt Adformatie van riooljournalistiek

Hij doet het bericht af als ‘verzonnen flauwekul’. Adformatie zou hem niet om een reactie hebben gevraagd, zegt hij erbij. Hij schrijft: ‘Waarom niet gebeld? Vriendelijk gevraagd hoe alles zit? I.p.v. het dan maar zelf gaan verzinnen? Waarom zo op de persoon spelen?’

Ten eerste spelen wij niet op de persoon maar op de kwestie en ten tweede hebben we Hein Mevissen wel degelijk om een reactie gevraagd. Per mail, om precies te zijn op 31 mei jl. We hebben daarin wel drie of vier uitgebreide vragen gesteld maar kregen geen reactie. We kregen ook al geen reactie op een mail aan directeur Marketing Bob Stehmann van ASR. Het lukte ook al niet om Stehmann te spreken te krijgen via de afdeling persvoorlichting van ASR. Stehmann liet het beantwoorden van vragen geheel over aan ASR-woordvoerder Daan Wentholt, die niet verder kwam dan wat ontwijkende antwoorden of geen antwoorden. Als ervaren journalist weet je dan dat betrokkenen er liever helemaal het zwijgen toe doen dan zich te verwaardigen om de pers te woord te staan, bang als men nu eenmaal is voor kritische vragen van buitenstaanders. Dit heet ontwijkend gedrag.

Meehuilende wolven
Op zijn Facebook-tirade, waarin Mevissen overigens zelf voortdurend op de persoon speelt (hij noemt Astrid Prummel en Susanne van Nierop van Adformatie ‘muffe stofdozen’), krijgt Mevissen veel verontwaardigde reacties. Meehuilende wolven, die het artikel in Adformatie afdoen als sensatiejournalistiek en ‘riool Televaag’.

Maar Adformatie brengt dit artikel niet uit sensatielust. ASR is een staatsbedrijf (sinds 2008, toen de verzekeraar werd genationaliseerd) en zeker van een staatsbedrijf verwacht je dat het niet met geld smijt (overheidsgeld). En je verwacht ook meer transparantie van een bedrijf waar de adjunct-directeur merk & communicatie (Alwine de Jong) overnight op non-actief wordt gesteld omdat zij het waagt om intern vraagtekens te zetten bij een (ongespecificeerde) factuur van 6 ton voor een commercial.

Exorbitant hoog
Adformatie heeft bij vakgenoten/insiders nagevraagd of die factuur inderdaad als exorbitant hoog moet worden beschouwd. Dat werd bevestigd. Bovendien werkte Alwine de Jong pas sinds september 2012 bij ASR, waar ze toen nog door Stehmann werd omarmd: ‘@alwine komt!!! #blij’, meldde Stehmann op 28 augustus op Facebook.
Vervolgens is De Jong ontslagen en krijgt ze haar salaris voor haar driejaarcontract (ze kwam immers van een andere goede baan, als baas van Y&R Amsterdam) volledig uitbetaald. Wij schatten dat bedrag op 450.000 euro. Dat is ook weer iets te makkelijk door ASR uitgegeven overheidsgeld.

Zo kwamen we bij elkaar op die 1,25 miljoen euro uit de kop boven het stuk. Geld waar de mediabestedingen nog bovenop komen. En uiteindelijk is de directeur van Diergaarde Blijdorp niet eens tevreden met Olli, zoals hij zelf vertelt aan NRC Handelsblad van 3 mei.

'Leugens en roddel kruistocht'
De manier waarop Mevissen op zijn Facebook-pagina om zich heenslaat, is veelzeggend. Hij schrijft: ‘leugens en roddel kruistocht’, ‘dom’, ‘Nu slaan jullie een volledig plee figuur met deze flauwekul’, ‘zetten ze alleen zichzelf als zogenaamd vakblad voor lul’, ‘riooljournalistiek’, ‘heel vies’, ‘zetten ze alleen zichzelf als zogenaamd vakblad voor lul’, ‘Diederiekje (Bok) af doen als de liefdespartner van. Zij heeft meer intelligentie en kennis in haar pink dan die muffe stofdozen op de hele redactie van de Adformatie. Het is jammer dat wat ooit een mooi blad was in de tijd dat Michael van Oss nog hoofdredacteur was, al jaren tot een pulp blad is gemaakt door die twee middelmatigen daar. En dit is het treurige dieptepunt’ (spelfouten van Mevissen).
En dan beperken we ons nog tot een kleine opsomming. Mevissen gaat niet of nauwelijks in op de kwestie maar speelt louter op de persoon. Waarvan hij Adformatie juist beticht, vreemd genoeg. Maar iedereen die dergelijk getrompetter leest, weet dat het uit onmacht is omdat Mevissen kennelijk inhoudelijk niets kan weerleggen.
Typisch geval van veel geschreeuw en weinig wol.