Er zat deze keer een communicatieve bijsluiter bij ons vakblad Communicatie; een gesponsorde casus van de internal branding rond de fusie van Achmea en Interpolis. Hoofdsponsor is - neem ik aan- communicatiebureau Proof dat dit weer doet op kosten van Achmea, of andersom? Allereerst, leuk om te zien dat ze samen zo trots zijn op hun werk, dat ze er een boekje van maken en dat aan zoveel vakgenoten rondsturen. Je vraagt dan natuurlijk ook om een reactie. Bij deze:
Meestal botert het niet zo geweldig tussen juristen en communicatiemensen. Met Sarbanes-Oxley en onbegrijpelijke wetboeken in de hand verbieden juristen onze arme vakbroeders alle leesbare, empathische en inspirerende teksten en vervangen ze door volkomen oppervlakkigheden. Laatst nog kwam een woordvoerder in het nieuws (Consumentenbond?) die niets mocht zeggen omdat de jurist er niet was. Maar dat gaat allemaal veranderen!
Ik loop met mijn vierjarige dochter naar het speelpleintje. 'Wat betekent dat bordje papa?', vraagt ze. 'Dat betekent dat de hondjes hier niet mogen poepen', zeg ik. Even later: 'Hé, hier liggen wel poepies! Zouden de hondjes het bordje soms niet kunnen lezen?'
PvdA-kamerlid Ton Heerts ligt onder vuur omdat hij in verkiezingstijd bewust met informatie gemanipuleerd zou hebben. De Volkskrant opende - op aangeven van Heerts? - op de voorpagina met martelingen door Nederlandse militairen in Irak die achteraf niet plaatsgevonden blijken te hebben.
ICT bedrijven besteden driekwart van hun PR-werk uit, zo blijkt uit een onderzoek van Hill & Knowlton. Goed gedaan jongens: het onderzoekend bureau heeft zelf wellicht enig belang bij het gecreëerde beeld ...? In mijn eigen afdeling bij NS zou ik graag meer uitbesteden, zo ook PR-campagnes. Zou een hoop workload schelen en de afdeling flexibeler en scherper maken.
Een eerder blogje onder deze titel werd door diverse vakgenoten genadeloos neergesabeld. Ik mocht niet bloggen dat ik apetrots was op een prestatie van een deel van mijn eigen team. Hoe komt dit nou toch? Een analyse: de drie meest kritische reacties kwamen van journalisten, een volk dat erom bekend staat goed nieuws als geen nieuws te bestempelen. Maar dan waren er toch nog die andere reacties van 'echte' vakgenoten?
Apetrots ben ik op de restyling van het NS-medewerkersblad 'Koppeling'. Na vijf jaar sinds de laatste grote beurt, was het echt weer aan een face-lift toe. Bovendien neemt het gebruik van electronische en mobiele communicatie een vlucht, dus we moesten weer eens wat. Altijd spannend, als je bestaande blad erg goed gelezen wordt. 80% van de 17.000 ontvangers leest Koppeling integraal of bijna integraal. Daar moet je zuinig op zijn.
Volgens mij is de redactie van Communicatie bezig met twee stille revoluties tegelijk. (1) Dames in het vak promoten; ruim op tijd voor de volgende Communicatiemanager van het Jaar verkiezing en (2) het vakblad zelf promoten met een spannende cover. Hoe dan ook; op mijn bureau ligt de Communicatie met op de cover een mooie dame op een snelle auto deze week in ieder geval bovenop het stapeltje.