Wat ik leerde van versiergoeroes..

Het begon allemaal met een boek een aantal jaren geleden. Genaamd the Game. Hierin beschrijft journalist Neil Strauss, zijn ontwikkeling tot PUA, Pick Up Artist (vrijvertaald, meester versierder). Het boek was een bestseller. Maar zorgde er ook voor dat vrouwen inzicht kreeg in de werkwijze van deze versierders.

Want, ondanks alle grappen en grollen, hadden deze heren een werkwijze. Deze werkwijzen werden jarenlang stiekem gedeeld op forums en messageboards. Van openingszinnen, tot routines en veldverslagen, de versierders waren constant bezig met de techniek te verbeteren, efficiënter worden en nog sneller te scoren. Opeens werden openingzinnen doorzien, routines (gesprekken die volgens een vast patroon gaan om tot een goed resultaat te komen, denk AIDA, maar dan in de kroeg) werden afgekapt en de versierders uitgelachen.
Dit leidde er toe dat een aantal van de goeroes opstond om te verkondigen dat zij een nieuwe manier hadden om vrouwen te versieren.

Method vs Natural
Deze nieuwe groep was een reactie op de manier zoals het tot nu toe ging. Tot nu toe was versieren een aaneenschakeling van stappen steeds geredeneerd vanuit de gedachte: “wat willen vrouwen horen zodat ik kan scoren”. Eerst was er de opening, dan de routine, dan het verhogen van de spanning en als laatste..actie. Vandaar de naam Method.
Maar nu de doelgroep doorkreeg hoe het werkte, was de werking minder sterk. Dit leidde tot steeds gekkere openingen, steeds complexere routines. En dit zorgde niet voor een verbetering in resultaat. Want men was steeds meer gericht geraakt op andere versierders om zichzelf te onderscheiden. Het leek wel alsof het niet meer om de vrouwen ging maar om de andere mannen.

Groep twee zei, dat het versieren een spontane, natuurlijke aangelegenheid was, en dat jij als versierder vrouwen moest aantrekken door jezelf te zijn. Wel jezelf op de best mogelijk manier, maar jezelf. Geen script, geen verhaal, nee, een spontane interactie die een open einde had. Als er geen script was, dan kon je ook niet door de mand vallen, en als ze je leuk vindt omdat je jezelf bent, hoeft je ook geen fratsen uit te halen om het imago wat je met routines uitstraalde (zelfverzekerd en gelikt), ook daadwerkelijk waar te maken.

Voor volgelingen en goeroes is dit een wat moeilijker pad. Het dwingt tot zelfreflectie en verbetering van persoonlijkheid , uiterlijk en zelfvertrouwen voordat je overgaat tot versieren. Maar als we de geluiden geloven mogen, wint Natural het steeds meer van Method. Niet in de minste plaats omdat de beoefenaars op zijn minst een beter gevoel over zichzelf kregen en niet meer liepen te stressen over het onthouden van lappen tekst.

Woorden vs Daden
Ja...dus..zal je wel denken. Leuk. Maar dit is een marketing blog. Klopt. En vanuit een marketing oogpunt zijn er ook wat interessante overeenkomsten.
Google, Hyves, Facebook, HBO, Skype, tonen aan veel van de sterkste merken van de laatste 10 jaar gebouwd zijn door aantrekking van klanten, middels een disproportionele aandacht voor product en dienstinnovatie. Niet product en dienst communicatie (welke nog steeds een rol spelen, maar gepast).

Onderzoek van de University of South London toont ons hetzelfde. Met een onderzoek naar aankopen over langere tijd, ontdekte onderzoeker Charles Graham dat ondanks grote hoeveelheden geld die merken uitgeven, marktaandelen gelijk bleven. Hij ziet dat de marktaandelen van driekwart van de merken in het onderzoek stijgen of dalen met 3 procent, maar altijd binnen die marge. Slechts zes merken verhoogden hun marktaandelen met meer dan 6%. Deze veranderingen werden „niet bereikt door veranderingen van de promotiemix“, maar door „uitzonderlijke, strategische en structurele innovatie.”

Dus...
Net als de versiergoeroes zitten wij ook in een crisis. Consumenten worden bewuster van onze werkwijzen, vertrouwen meer en meer op hun kennissen en de kennis van andere gebruikers en menig ondernemer en CFO krijgt maar geen goed antwoord op de vraag wat al dat budget nu bijdraagt onder aan de streep. Maar daarin schuilt ook de kans voor onze branche om onze waarde te tonen. Niet door het beter creëren van campagnes, maar het uitdagen van cliënten en opdrachtgevers om te leren, te innoveren en echt van waarde te zijn in het leven van consumenten op die bescheiden momenten dat ze ons nodig hebben.

Alleen zullen we eerst zelf naar ons moeten kijken. Want voor een branche die prat gaat op innovatie en creatie, hebben we toch maar een bescheiden rol gespeeld in het bouwen van de bovenstaande merken of de vele andere innovaties die we kennen. Niet dat er geen rol is reclamebureaus, maar tientallen jaren geleden ontwikkelde een bureau het idee van een soapserie, nu vullen wij de paar minuten tussen contentblokken.

Want net als dat vrouwen het niet erg vinden om een gesprek aan te gaan met een leuke spontane kerel die, naast humor en zelfverzekerdheid, ook inhoud heeft, hebben consumenten niks tegen verleiding door reclame, producten en diensten of het uitgeven van geld.

Alleen de zoveelste variant op “ken ik jouw niet ergens van...” zal ons vak net zo min uit het rijtje van “dingen waarop bespaard kan worden” halen, als dat het mannen aan een vriendin helpt.