It’s the datacenter, stupid!

Google is altijd een fanatiek voorvechter geweest van open internet en doet er alles aan om haar visie gehoord te krijgen. Hiertoe voert de organisatie een zware lobby in de VS en Europa. Plots waren daar vorige week echter de geruchten over afspraken tussen Google en Verizon en Google en Deutsche Telecom. De providers zouden dataverkeer van de zoekmachinegigant met voorrang gaan behandelen en op die manier zou Google wel degelijk een beperking van de vrijheid op internet nastreven. In een ingezonden stuk in de Washington Post leggen de topmannen van Google en Verizon nog een keer uit dat ze Open Internet nastreven en dat er van het opleggen van beperkingen geen sprake is. Aardig geprobeerd, maar hoe zit dit nu precies?

Als je het stuk van de topmannen leest, dan zie je dat het gaat om gelijkheid van data. Verizon stelt dat ze ieder stukje data gelijkwaardig behandelen en dat er dus geen voorrang gegeven wordt aan de data van Google. Volgens deze 1-dimensionale visie is er dus geen reden om je zorgen te maken. Duidelijk verhaal, toch? Eh, nee.

Als je het vanuit een andere invalshoek bekijkt, dan zul je zien dat er wel degelijk sprake kan zijn van een powerplay, waarbij Google’s concurrentie naar een tweede plan wordt verwezen. Om dat te begrijpen moet je even kijken naar de manier waarop internet eigenlijk werkt.

Je computer of netwerk thuis is met een internetverbinding gekoppeld met het netwerk van je provider. Alles wat je doet wordt door de apparatuur van die provider bekeken en doorgezet naar de netwerken waar het naartoe moet. Wil je een filmpje op YouTube bekijken, dan zorgt die provider dat je verzoek naar YouTube wordt gestuurd en dat het antwoord bij jou terug komt. Dat hele proces verloopt over een reeks van (sub)netwerken, waardoor zo’n verzoek soms wel dertig keer wordt doorgegeven. Tussen ieder netwerk zit een aantal milliseconden vertraging, maar uiteindelijk komt die YouTube stream bij je terecht. Dat kan door al die stappen (en de daarmee gerelateerde kosten) niet in full HD en het gaat niet altijd even snel, maar de werking is min of meer gegarandeerd.

Stel nou dat Google een deal heeft gemaakt met Verizon en Deutsche Telecom waarin is afgesproken dat niet het dataverkeer voorrang krijgt, maar de locatie van de data. Anders gezegd: Google mag haar servers met alle data in het netwerk van die providers plaatsen. Een exclusieve deal dus. Daarmee staat de data als het ware naast de gebruiker en wordt alle vertraging voorkomen. De YouTube stream hoeft plots niet meer over het internet naar de eindgebruiker, maar blijft binnen het netwerk van de provider. Daarmee is YouTube niet alleen veel sneller dan de concurrentie, maar is ze ook in staat om full HD beeld te bieden tegen de maximale specificaties.

Dit is natuurlijk geen nieuw concept, want bij providers voor de zakelijke markt wordt dit met Citrix-omgevingen al jaren zo gedaan. Ook Google is hier al lang mee bezig. In 2007 patenteerde ze haar mobiele datacenter. Een zeecontainer vol servers met opslagcapaciteit, klaar om waar dan ook geplaatst te worden. Bij wijze van spreken op een parkeerplaats bij iedere willekeurige provider die maar mee wil werken. Landelijk distributiecentrum erbij en klaar ben je.

Laat ik vooropstellen dat voor bovenstaand scenario geen harde bewijzen zijn en dat ik er van Google nooit iemand over gehoord heb. Maar als je goed tussen de regels van de persberichten heen leest, dan is er geen uitspraak die een dergelijke aanpak in de weg staat.