Waarom Google Wave niet doorbrak

Het was een nieuw concept en zo plots als het kwam, is het nu met de applicatie gedaan. Ik heb het over Wave, de online omgeving van Google waar krap een jaar geleden zoveel over te doen was. Wave kende een ruwe start en wist mede daardoor onvoldoende gebruikers te trekken. Reden voor Google om de de stekkeruit het project te trekken en functionaliteit te integreren in Docs, Gmail en Notebook. Wave blijft tot het eind van het jaar online en zoals je van Google gewend bent, komt er binnenkort software beschikbaar om geplaatste data gestructureerd en geordend uit Wave te halen. Ik zie Wave met pijn in mijn hart gaan, want ik gebruik het een maand of negen met veel plezier. Toch komt de beslissing van Google niet onverwacht, want hoewel het concept goed is, rammelde de uitvoering op verschillende vlakken.

Het succes van een online tool als Google Wave staat of valt bij de mate waarin je er als gebruiker ingezogen wordt. Dat gebeurt door vrienden die het gebruiken, een functioneel hiaat dat met de applicatie gedicht wordt of unieke functionaliteit die het biedt. De interface moet een beetje voor elkaar zijn en verder moet de applicatie enige stabiliteit hebben. Timing is belangrijk en een lage kostprijs (of gratis) helpt ook.

Wave voldoet aan een aantal van die criteria en heeft een groot aantal een andere pluspunten. Tegelijk is de interface een draak, was Wave bij lancering instabiel en miste de applicatie iets van een roadmap. Door die halfbakken distributie van Google, waren mijn vrienden en collega's er niet te vinden. Bovendien had ik onvoldoende invites om ze allemaal online te krijgen. Degenen die het vervolgens probeerden, haakten af op de complexe interface en vage gebruikersproblemen veroorzaakt door het wegvallen van de connectie tussen front-end (webbrowser) en database in 'the cloud'. Wave had simpelweg een te stijle leercurve, waardoor het onvoldoende momentum wist te creëren.

Waar de meeste gebruikers stopten, zette ik door aangezien ik overtuigd was (en ben) van de potentie van Wave. Waar Twitter alle slechte eigenschappen van IRC en chat combineert tot een leuke (laagdrempelige!) vluchtige #039;Twitter' door de jaren heen">babbelomgeving, is Wave een prachtige oplossing voor permanente vastlegging van dynamische processen waarin veel gecommuniceerd wordt en waarin gesprekspartners en hun kennisniveau doorlopend wisselen. Ik zie Wave als een prima tool voor projectgroepen, vergaderstructuren, maar ook voor role playing games en het met verschillende mensen maken van afspraken op bepaalde locaties. Het is een über-brainstorm omgeving waaruit snel een projectplan kan komen, dat met één muisklik op een need to know basis doorgeschoven kan worden naar (externe) projectmedewerkers.

Aangezien ik mensen om mee heen fanatiek aanspoorde de tool te gebruiken, kreeg ik ook de kritiek over me heen. Dat gebeurde al vrij snel na introductie. Zelfs mijn technisch ingestelde collega's, vrienden en relaties haakten af op Wave. Ze snapten de interface niet en zagen niet direct de toegevoegde waarde van die toch wel complexe tool. Van een actieve leerperiode was geen sprake omdat lange tijd de notificaties niet goed werkten en de database regelmatig voor enige uren verse communicatie verstopte. Dat verhinderde dat mensen op één dag meerdere malen naar Wave werden getrokken en zo in de applicatie groeiden. Nu moesten ze iedere dag als het ware opnieuw beginnen en weer die strijd met die moeizame interface aan. Dat word snel zat, zeker als de applicatie ook nog buggy is.

Uiteraard kijk ik met hoge verwachting naar de doorontwikkeling van die kernfunctionaliteit en ben ik benieuwd wat we ervan terug gaan zien in Gmail en Docs. Tegelijk weet ik dat Wave als platform terugkomt. Dan hopelijk met een goeie interface, stabiele cloud en mobiele ontsluiting (iPad!). Als de timing dan een beetje meezit, dan kan het alsnog heel groot worden.