Tekst: Annelies Valk
Afgelopen mei speelde Serena Williams haar eerste Grand Slam toernooi na het baren van haar dochter Alexia Olympia. Naast de verbazing en verwondering dat Serena zo kort na de bevalling alweer centre court stond, waren alle ogen gericht op haar catsuit van Nike. Het inmiddels iconische pak was strak en zwart, een one-piece met rode lijn rond het middenrif. Serena maakte ermee meer dan een Fashion Statement – het werd een symbool van women’s empowerment.
Serena zelf noemde het haar ‘superheldenpak’ in The Guardian. ‘I always wanted to be a superhero and it’s kind of my way of being a superhero. It feels like this suit represents all the women that have been through a lot mentally, physically, with their body to come back and have confidence and to believe in themselves.’ Serena zelf, en veel fans met haar, trokken ook de vergelijking met een Wakanda-outfit, uit het fictieve land in de Disney-film Black Panther, die van enorme culturele invloed is geweest in het afgelopen jaar.
Geen fan
Naast het hoge superhero-gehalte en de krachtige symbolen die het pak meebracht, had het ook een medische functie. Het pak was onder andere ontworpen om de bloedscirculatie te versnellen.
Kortom; Nike was verantwoordelijk voor een pareltje. Te gek. Symbolisch en functioneel. Als PR/Brand/Popular Culture-adept had ik niets dan lof. Ik was groot fan en veel anderen met mij. Bernard Giudicelli, president van de Franse Tennisbond, was geen fan. Vorige week kondigde hij aan dat het pak niet langer toegestaan zou worden op Roland Garros, omdat het volgens hem too far ging. ‚One must respect the game and the place.‘
Te strak? Te zwart?
Ehm… wat? Als er iemand binnen de tennisindustrie ‘respect’ heeft for the game is het toch Serena Williams die na 9 maanden weer op de baan staat? Zou de PR-afdeling van Roland Garros niet blij zijn met alle aandacht die haar pak kreeg, de mensen die daardoor gingen kijken, en het feit dat ze zich daarmee juist kunnen positioneren als een innovatief toernooi? Zo strict als hun grote broer Wimbeldon zijn ze nooit geweest – waarom nu? En wat was precies het probleem met het pak...? Was het te strak, te zwart, was het de rode lijn of zag je teveel van haar lijf? Zoveel vragen, zo weinig antwoorden.
Het verbaast me en maakt me best een beetje kwaad om in 2018 nog deze discussies te moeten aanhoren… en waar ik dit weekend met een glas wijn in de hand de minst gracieuze dingen zei over de Franse Tennisbond, kwam Nike met –natuurlijk- een veel nettere middelvinger terug.
Game, set en match voor Nike. En voor Serena, die in een persconferentie onderstreepte dat haar band met de Franse Tennisbond heel goed is en – love it – je nooit twee keer een fashion mistake moet begaan. Ze is een superheld en blijft een voorbeeld voor vrouwen, met of zonder pak. When they go low, you go high.
Plaats als eerste een reactie
Ook een reactie plaatsen? Word lid van Adformatie!