Je schildert sinds 2007, is dat alleen voor de ontspanning?
‘Het is zeker niet alleen ontspanning. Sterker nog, de omstandigheden moeten optimaal zijn. Als mijn hoofd er niet naar staat, gebeurt er niks. Dat is juist een inspannend proces, uren achter elkaar, laag voor laag. Ik vergeet de hele wereld om me heen, zelfs mijn glaasje wijn dat staat uit te drogen. Wanneer ik stop moet ik nog zeker een uur of twee afkicken om te kunnen slapen.’
Is jouw werk met een andere schilder te vergelijken?
‘Ik werd geattendeerd op de moderne werken van Gerhard Richter en ontdekte wat parallellen in de manier van werken. Maar grappig is, dat ik toch steeds weer bij mijn eigen techniek uit kom. Kopiëren is wel het laatste wat ik wil, daar ben ik niet in geïnteresseerd. Ik schilder vooral voor mezelf, hoewel het schijnt aan te slaan, afgemeten aan de vraag naar mijn werken.’
Waarom past schilderen bij jou?
'De strijd te voeren om er iets goeds van te maken, de vertwijfeling te voelen, wanneer het dreigt mis te gaan en dan door een streep verf neer te zetten, te voelen dat je weer door kunt. Steeds weer blijft het op de loer liggen, dat moment dat je de boel verpest. Die spanning en uitdaging, dat vind ik heel mooi. Ik zou er graag heel veel meer tijd aan besteden. Dus wacht ik nog op de definitieve doorbraak.’
Welke les uit het schilderen neem je mee naar Volta? ‘Het schilderen leert me dat je moet blijven zoeken naar een nog betere oplossing, nog sterker, met het risico dat je te ver gaat. En dat is de kunst, op zoek naar nieuwe dimensies, het opzoeken van grenzen, maar precies weten dat je moet stoppen op het juiste moment. Want er is maar één ultiem evenwichtsmoment.’
