Social media in het verkeer

Iedereen weet dat het niet mag, en toch gebeurt het in het dagelijks leven erg veel. Regelmatig kom ik onderweg bovenstaand bord tegen. De boodschap is duidelijk: pas op,  gebruik geen social media  in het verkeer, ga naar de volgende parkeerplaats en lees daar je berichtje. Dit doet mij echter gelijk denken aan de “Ironic process theory” van Wegner [1]: “Denk niet aan een roze olifant”, waardoor er uiteraard meteen een roze olifant wordt gedacht. Het ironische van dit bord is dan ook dat veel weggebruikers bij het zien van dit bord gelijk hun telefoon checken voor nieuwe berichten.

“Bijna de helft van de Nederlanders (43%) kan bestempeld worden als smartphone-verslaafd. Bijna één op de vijf (18%) geeft toe dat ze wel eens aangesproken worden op deze verslaving door hun partner of vrienden”

Dit is de conclusie van het onderzoek van de Phone House onder smartphonebezitters gepubliceerd in november 2013.  Afgelopen jaar deed ook het onderzoeksbureau van Maurice de Hond; Peil.nl, in opdracht van HTC en onderzoeksbureau Nielsen [2] onderzoek naar gebruik van de mobiele telefoon. De gevonden uitkomsten zeggen veel over ons gebruik van de mobiele telefoon in het dagelijks leven. Als deskundige vind ik de bevindingen niet opmerkelijk, maar ze zijn niet bij het grote publiek bekend. Zo grijpt de helft van de ondervraagden tot tien keer per uur naar zijn telefoon, een kwart zelfs tussen de tien en twintig keer per uur. Het viel ook op dat het vooral vrouwen zijn die twintig of zelfs meer dan dertig keer per uur hun telefoon checken.  Mensen checken hun mobiele telefoon het meest in de auto, in de trein of op de fiets. Direct na het wakker worden en tijdens toiletbezoek zijn typerende momenten waarop gebruikers naar hun mobiele telefoon grijpen.

Waarom is dit opmerkelijk? Zodra ik de vraag stel aan een vriend zal deze antwoorden dat hij/zij hoogstens één keer per uur op de telefoon zal kijken. Er is naar mijn mening een behoorlijk vertekend beeld tussen het daadwerkelijk gebruik van de smartphone en de tijd die mensen beweren zich bezig te houden met hun telefoon.

Om terug te komen bij het weggebruik, in Nederland staat er een fikse boete van 230,- euro op het gebruiken van een telefoon achter het stuur (in Duitsland is dit bijvoorbeeld 40,- euro). Uit een onderzoek uit 1995 is namelijk gebleken dat een telefoon zou kunnen afleiden in het verkeer. Voorloper op verkeersveiligheid Zweden is het hier niet mee eens. Zij denken hier hetzelfde over als de VS over de drooglegging:

"We hebben gezien dat het niet helpt om een dergelijke wet te handhaven. Dit komt deels omdat we hebben gezien dat mensen niet zouden houden aan de wet, en deels omdat we geen enkele invloed op de crashrisico's hebben kunnen vinden", [3][4][5] zegt Katja Kircher van VTI [6]

Conclusie: In Zweden kan en mag je anno 2014 legaal handheld bellen. Ik ken het principe van deze onderzoeken inmiddels wel, het ene onderzoek roept dat het levensgevaarlijk is, en het volgende onderzoek zal dit weer ontkennen. Om heel eerlijk te zijn interesseren de conclusies mij weinig, ik ben zo braaf dat ik nooit met een telefoon in mijn hand rij en dus ook niet bang zal zijn voor een boete. Daarentegen herken ik iemand die aan het smsen/whatsappen is gelijk. Deze weggebruiker rijdt iets langzamer dan de maximaal toegestane snelheid en schommelt zachtjes heen en weer tussen de witte lijnen. Bij het passeren volgt een schuldige blik terwijl er een lichtstraal uit het kruis in het gezicht wordt geworpen.

Ik heb sinds jaar en dag een carkit met mijn telefoon bevestigd, volgens de wet mag ik mijn telefoon, net zoals de radio - mits het geen gevaarlijke situatie oplevert - wel bedienen, en ik open dus ook een bericht wanneer ik er een ontvang. Ik zie dan ook het gebruik van de telefoon als iets wat je niet kan tegenhouden met boetes en verkeersborden. Ik sluit mij volledig aan bij de uitslag van onderzoeksbureau van de Zweedse overheid. Mensen blijven toch wel hun telefoon gebruiken. Geloof ik ook dat dit even veilig is als rijden zonder telefoon? Zeker niet. Ik zou nooit op mijn naam willen hebben om een ongeluk te veroorzaken terwijl ik een whatsapp bericht lees.

De overheid heeft afgelopen jaren 20 miljoen euro beschikbaar gesteld ter subsidie van de elektrische auto. De subsidie heeft ontzettend geholpen, de aantallen van deze auto’s in Nederland steeg explosief. Zou het niet verstandig zijn om een fractie van dit bedrag, plus het geld wat nu wordt uitgegeven aan die nutteloze “Twitter”-borden (en dit alles met een gunstig BTW tarief) te stoppen in een subsidie op carkits? Al is het  maar drie jaar, mensen die eenmaal handsfree hebben gebeld gaan nooit meer terug naar hun oude standaard. Dat is wel zo veiliger voor de bestuurder, maar nog fijner voor de overige weggebruikers…