De wereldwijde economie draait in toenemende mate om het creëren van ‘intangible value’. Meer dan 70% van de waarde van de S&P500 is inmiddels ontastbaar en een groot gedeelte daarvan is ‘brand equity’, merkwaarde. Volgens de laatste berekening van Forbes zijn de 100 sterkste merken ter wereld gezamenlijk zelfs meer dan $ 2,15 triljoen waard ($ 2.150 miljard).
En om dit ongelooflijk grote getal meer in perspectief te plaatsen: dit is ongeveer evenveel als het gezamenlijk bruto nationaal product van de armste landen ter wereld, waar meer dan de helft van de wereldbevolking leeft.
Op basis van deze constatering is er soms oppositie tegen merken. Het meest bekende boek in dit verband is waarschijnlijk No Logo van Naomi Klein: machtige merken doen de wereld onrecht aan, is haar stelling. Weg met het merk. No Logo.
Er is echter ook een andere visie mogelijk. Simon Anholt stelt in zijn boek Brand New Justice ('How branding places and products can help the developing world') dat Naomi vooral aantoont dat slechts de helft van de wereld zijn voordeel doet met internationale merken.
Ofwel: de beste manier om ook in de derde wereld waardecreatie te realiseren, is hen te ondersteunen bij het opbouwen van sterke merken in de mondiale economie. De beste ontwikkelingshulp is merkhulp.
Brug tussen eerste en derde wereld
Nog een iets andere kijk op de zaak levert het artikel - en boek - The Fortune at the Bottom of the Pyramid van management goeroe C.K. Prahalad. De derde wereld, de 4 miljard armen in de wereld, vormen in zijn optiek niet (alleen) een enorm grote groep hulpbehoevenden, maar (bovenal ook) een enorme groep potentiële klanten.
Zijn visie luidt kort door de bocht: ‘from poverty to potential’. De groei van de wereldeconomie gaat uit de derde wereld komen. De thans leidende ondernemingen en merken doen er goed aan hun focus te verleggen naar deze markt en een begin te maken met de ontwikkeling ervan.
Niet alleen is deze markt in potentie zeer groot, ook dwingt hij tot fundamentele innovatie omdat tegen de huidige kosten en prijsniveaus er gewoonweg geen zaken kunnen worden gedaan.
In dit verband richtte ik ooit, samen met Freshwater Business Ventures en eVetures, het platform BrandAid op dat een brug wil slaan tussen de eerste en de derde wereld.
Branding, het creëren van ontastbare waarde in de 'imaginaire orde' zoals die bijvoorbeeld wordt beschreven door Yuval Harari in zijn boek Sapiens, speelt hierin een cruciale rol. Meer nog dan het aandacht vragen voor de goede zaak via Communication (Live8 en BandAid), het ter beschikking stellen van Credits (Rabobank Foundation e.a.), of zelfs Competences (Unilever's Sustainable Living Plan e.a.), wil BrandAid Co-Creation van waarde realiseren in projecten.
De Dharavi slum in Mumbai, India
Mijn bezoek met een groep Register Marketeers vorige week aan India was in dit licht een aangename verrassing. We reisden van Delhi, via Pune naar uiteindelijk Mumbai. We bezochten de Nederlandse Ambassade, het European Business and Technology Centre (EBTC) grote corporates als TATA, Pepsico en Hero, maar ook enkele PR/communicatiebureaus, een onderwijs accelerator genaamd Atma, een extreem snel groeiend technologiebedrijf Tech Mahindra, dat onderdeel is van de Mahindra Group met een omzet van 16,7 miljard dollar en ruim 180.000 mensen in meer dan honderd landen, een startup genaamd BlueMatch, dat een 'clean cooking solution' heeft ontwikkeld onder de merknaam EcoStove en last but not least de hippe co-working space Ministry of New.
India, met ca. 1,4 miljard inwoners op China na het grootste land ter wereld qua inwoners, is in alles mega: groot, vol, kleurrijk, chaotisch, luidruchtig en het land groeit ook nog eens als kool. Meest indrukwekkend was paradoxaal echter misschien wel ons bezoek aan de Dharavi slum.
Midden in het centrum van Mumbai (voorheen Bombay) ligt de grootste sloppenwijk ter wereld, Dharavi. Mumbai is met z’n 20 miljoen inwoners al druk en dichtbevolkt en blijft maar groeien met zo’n 300.000 inwoners per jaar, maar Dharavi slaat alles. Een groot deel van de inwoners, voornamelijk migranten, vinden geen woonplek in een gewone suburb maar gaan zelf aan de slag en bouwen waar mogelijk hun eigen woning. En zo bestaat Mumbai voor een groot deel uit sloppenwijken.
Dharavi is daarvan de grootste en het bijzondere van deze slum is dat die zich midden in het centrum van Mumbai zich bevindt. Zo’n 30 jaar geleden ontstaan aan de rand van de binnenstad die nog weinig voorstelde. Intussen heeft er een enorme economische ontwikkeling plaatsgevonden en nu heeft de stad een welgestelde binnenstad met middenin dus de grootste sloppenwijk van de wereld. Dharavi heeft inmiddels zo’n 1.500.000 inwoners, die op niet meer dan 1,5 vierkante kilometer wonen.
Voor wie bij een slum (betekent trouwens technisch gezien alleen dat er sprake is van grond die in bezit is van de overheid) enkel denkt aan armoede en ellende is een tour door Dharavi een grote verrassing. Want er is zoveel meer in dit historische deel van Mumbai. De kleinschalige industrie in Dharavi zet bijvoorbeeld jaarlijks ongeveer US $ 665.000.000 om. Met een breed scala van activiteiten, zoals recycling, pottenbakken, borduurwerk, bakkerijen, zeepfabrieken, leerlooierijen, etc.
Slumdog Millionaires
We stonden versteld over de vindingrijkheid van de arbeiders/ondernemers in Dharavi en dat er in zeer kleine ruimtes zo efficiënt gewerkt kan worden (weliswaar onder vaak erbarmelijke omstandigheden). Wat verder opviel is het gevoel van gemeenschapszin. Mensen uit heel India wonen in Dharavi, en deze diversiteit blijkt o.a. uit de tempels, moskeeën en kerken die gebroederlijk naast elkaar staan.
Maar ook aan het feit dat er inmiddels een aantal appartementencomplexen midden in de slum zijn verrezen, waar ook gefortuneerde mensen wonen (waaronder zelfs een aantal 'slumdog' millionaires). Een rondleiding door de smalle steegjes van Dharavi is dus niet alleen een avontuur, maar tegelijkertijd ook een openbaring.
Tot slot de grootste openbaring en de link naar BrandAid. Niet alleen leveren de diverse leerlooierijen van Dharavi aan de grote luxe merken van de wereld, ook is er inmiddels een eigen merk voor luxe lederwaren ontwikkeld onder de naam Dharavi. Imran Khan en zijn familie introduceerden het merk op 25 december 2015 (de geboortedag van de profeet Mohammed) en samen met diverse designers worden zo prachtige producten gemaakt en 'gebrand'. Lees er meer over hier en hier.
Dharavi, Signature Slum Luxury, toont als merk op een originele manier aan dat 'The Right to Brand' er inderdaad voor iedereen is.
Van No Logo naar Pro Logo dus.
Plaats als eerste een reactie
Ook een reactie plaatsen? Word lid van Adformatie!