Cinekid Medialab 2012: dag formele interface, tot nooit meer ziens

Over wat interactieve kindertoepassingen zeggen voor onze toekomst.

Het is weerCinekid. Mijn favoriete onderdeel is altijd het MediaLab. Omdat daar de toekomst voor ons allemaal voorspeld wordt. En nee, niet omdat kinderen de toekomst zijn, en ook niet omdat ze zo digital native zijn. Maar omdat ze verwend worden door de hele goede creatieve denkers van nu.

Wat viel op
Ik bespreek niet het hele aanbod van het Medialab. (Maar je kunt nog wel snel zelf even gaan kijken tot/met 26 oktober). Ik bespreek hier een aantal projecten die me speciaal opvielen in de context van dit onderwerp. Bij de projecten die ik hier noem was de kern van de ervaring dat het makkelijk voelde. Niet dat het simpel was, of saai, nee, het voelde benaderbaar. Je kon eraan beginnen zonder faalangst.

Toverblokken
9 puzzelblokken (met 6 kanten) zijn samen 6 puzzels. Iedere puzzel die goed ligt wordt een marker die een spectaculaire animatie start. Meteen een duidelijke taak, hele bevredigende feedback, en een mooi eind.

Deed me denken aan het zelf bagage inchecken op Schiphol. Heel helder wat je moet doen, en een kinderlijk gevoel van succes als de machine dan dingen terugdoet die kloppen.

Reuze reuzen
Op een grote wand is een projectie van 4 reuze marionetten. Een eind ervandaan staan 4 kleine podia. Als je erop gaat staan dan kun je de reuzen animeren door je eigen bewegingen. Geen kind die het niet meteen begrijpt. (En volwassenen die het ook best durven nadat ze hebben afgekeken van hun kroost.) Een effectieve interface zonder opdracht of doel, met een groot gevoel van resultaat.

Dit is wat ik eigenlijk wil als ik online kleren koop. Gewoon voor de laptop staan, bewegen en zien hoe de kleding valt en zit op het virtuele model (met mijn maten natuurlijk, want ik zie er niet uit als de modellen van de COS).

Makey Makey
Met Makey Makey worden moeilijke dingen leuk en makkelijk. Een printplaatje met snoeren erbij die iedereen in staat stelt een banaan in een spatiebalk te veranderen. Of een hele fruitschaal in een toetsenbord. Of vier bakken water als input voor een platformgame. Zodat je leert hoe een computer wordt aangestuurd. En dat het misschien wel makkelijker in elkaar zit dan je denkt.

Techniek is niet meer magisch en onbegrijpelijk maar iets dat dichtbij is en door jou te beïnvloeden. Heel positief om dit soort zelfvertrouwen te ontwikkelen in onze steeds technischer wordende wereld.Begrijpen hoe het zit.

Volwassenen hebben faalangst
Want wij denken over van alles na, maar altijd pas als het niet meteen vanzelf lukt. En dat accepteren we. We geven de makers daarin best veel ruimte (en dat irriteert). Het gevoel van het niet begrijpen is heel negatief. Het levensgevaarlijke updaten naar de nieuwe IOS voor de iPhone heeft serieus afbreuk gedaan aan mijn Apple liefde; ik heb daarin gefaald! Zo'n update doe ik dus niet nog een keer. (En volgens de fora ben ik niet de enige.)

Kinderen hebben die faalangst veel minder en gaan gewoon aan de gang. En als het niet werkt is het stom. Een heldere houding. Goed, wat kunnen wij daar van leren dan?

Fun
De vertaling van deze projecten naar de ‘echte wereld’ is moeilijk. ‘Ja maar, het MediaLab is een speeltuin!’ Ja, klopt. ‘En in het echt kan dat niet!’ En waarom niet?
Laten we –met de nieuwe technische mogelijkheden- weer eens teruggrijpen op de play therorie. En natuurlijk de Fun Theory van Volkswagen weer bekijken.

En dan kan het ineens best. Een creatieve, mobiele (augmented reality? persoonlijke?) toepassing in een supermarkt is veel leuker (en daarmee misschien wel effectiever) dan een gewone aanbieding op een of ander rek. En ik wil best wat meer op gevoel navigeren door het aanbod van Zalando.

Techniek
En de techniek hoeft geen belemmering meer te zijn, sterker nog: de techniek raakt steeds meer op de achtergrond (het wordt zo goed, dat het niet meer opvalt). Een intuïtieve interface zoals die op tablets en telefoons maakt veel meer mogelijk dan muis en toetsenbord alleen. We weten wie waar wanneer is en kunnen de filmen en foto’s maken. En natuurlijk zijn we altijd online.

Speeltuin
Aan de slag dus, met dat in je achterhoofd. Beschouw het leven van je doelgroepen als een speeltuin, en vind daarin een plek voor jouw opdrachtgever. En denk dan aan dit lijstje:

Stoor mensen niet met wat ze niet willen / Maak het niet alleen ok genoeg, zorg dat het zo goed is dat ze zelfs graag willen.
Maak de rationele laag minder belangrijk / We are feeling machines that think. Het gevoel is altijd het eerste. Zorg dus dat de ratio pas wordt aangesproken als het gevoel goed is. (NIET meteen aanmelden en inloggen dus!)
Geef mensen zelfvertrouwen / Zorg dat het altijd lukt; en geef –als het niet lukt- nooit het gevoel dat het aan hen ligt.
Geef mensen een gevoel van persoonlijke verrijking / Of nog sterker: zorg dat ze daadwerkelijk verrijkt worden.

Aan kinderen is blijkbaar meer lol te beleven dan aan volwassenen. Er worden voor kinderen immers veel leukere dingen ontwikkeld. Misschien moeten wij wel leukere gebruikers worden. Veel kritischer ook. Zodat we niet meer worden afgescheept met kale, onintelligente, -geef me al je gegevens-, nauwelijks meerwaarde hebbende apps en ander fraais.

Zo, nu even een Makey Makey bestellen.