Marcommeter #12 (slot): 'Rutte-Samsom klinkt beter dan Samsom-Rutte'

OTTO VAN DER HARST: Het kabinet Rutte-Samsom. Nog zes zetels en het kan. Het klinkt eerlijk gezegd ook beter dan Samsom-Rutte. (Als de heren een adviesbureautje zouden beginnen, zou je qua klankkleur ook kiezen voor de eerste variant). Het wordt nipt maar volgens onze huiskamer was Rutte net iets meer in z’n element. Qua bijzaken: Diederick keek te veel naar het tafelblad, had geen gevoel voor de cameraregie en Rutte had er bij Twan Huys net iets meer zin in.

Maar goed, heeft dit nog betekenis voor woensdag? Het is een korte campagne, maar hij duurt voor ons toch alweer een week te lang. Geen echte game changers in de laatste week. We beginnen liever al wat met formeren. Het is na woensdag zoeken naar de verkoopargumentatie voor Paars 3. Die aanduiding is door Fortuyn zo verbonden met het woord ‘puinhopen’ dat alleen daarom al het CDA na veel plechtstatige deemoed mag meedoen. We moeten terug naar de jaren 70 voor het laatste kabinet met meer dan drie partijen. Rutte-Samsom-Pechtold-Buma; RSPB (leuk bureau!). Het wordt na een korte campagne een lange, lange formatie.

TON PLANKEN:

- Dat waren wel fantastische tv-debatten zeg!

- Hoezo? Weet je dan nu welke ministersploeg welk beleid gaat uitvoeren en wat dat dan voor jou gaat betekenen?

- Nee eh, dat niet, maar ik vond Bart Chabot zo leuk….En die vakantiekiekjes van politici. Hoe kómen ze d’r op!

- Maar je zag wél de uiteindelijke coalitie opdoemen?

- Nee, want dat weigerden de politici te vertellen. Dat vonden ze niet democratisch…..

- O, ik dacht nou juist dat het democratisch is als er wat te kiezen valt. Bijvoorbeeld tussen twee soorten beleid door twee mogelijke coalities. Dus jij vond niet dat dat had moeten gebeuren?

- Nou ja, d’r viel best wat te kiezen hoor, neem alleen al Samsom tegen Rutte.

- Je bedoelt aan de ene kant die man van een partij die niet eens méédeed aan het Kunduz-akkoord, waarbij we tenminste niet voor schut stonden in Europa en toch nog aan de door ons zélf bepleite 3-procentsnorm voor het financieringstekort konden voldoen. En aan de ander kant de man van de partij die wél meedeed, maar niet wist hoe gauw hij van die afspraak (een akkóórd!) moest weglopen? In die ‘leiders’ heb je wel vertrouwen?

- Goh, wat ben jij een pietje precies zeg. Ze gingen toch lekker fel tegen mekaar in?

- Die hele en halve onwaarheden hinderden je niet?

- Ach, je weet toch hoe politici zijn.

- Dus dankzij die debatten wist jij in elk geval op wie je ging stemmen?

- Nou, dat niet, maar ik vond ze wél geinig. Ik ben gewoon naar de Stemwijzer gegaan.

GOOS EILANDER: Hoe goed je jezelf als lijsttrekker ook voorbereidt (vaste zinnetjes, woorden waar je op terugvalt, alles valt kennelijk aan te leren), vroeger of later in zo’n intensieve verkiezingsperiode als nu, loop je de kans een fout te begaan. Of zo’n fout fataal wordt, hangt ook af van je eigen alertheid. Neem Van Haersma Buma: probeert voortdurend de discussie op ‘Moreel’ te brengen (alsof het CDA daar recht van spreken over heeft na de vuile handen dankzij samenwerking met de PVV), en zie hoe consequent de andere debaters dat onderwerp gewoon geheel vermijden. Om toch wat aandacht te krijgen laat je de naam van goede vriend Maxim Verhagen vallen, die volgens jou nog wel een kabinetsperiode mee wil gaan. Blunder! Maxim Verhagen (in Den Haag wordt ook wel gesproken over het V-woord) is ‘by far’ de minst vertrouwde politicus. Heel Nederland is blij hem te zien gaan. Geen verrassing dus dat deze fout binnen 24 uur door Buma recht diende te worden gezet. CDA had anders geen kiezer overgehouden….

Otto van der Harst is medeoprichter en managing partner van Selmore, Goos Eilander is directeur van Trendbox, Ton Planken is communicatieadviseur en mediatrainer.

Illustraties: Nanna Koekoek

Klik hier voor het overzicht van alle edities van Marcommeter.