Dit zijn zwarte tijden

Dit is geen fijne tijd om columnist te zijn. Je mening optekenen in drukletters, klaar voor review van de veiligheidsdiensten van de toekomst? Het is gekkenwerk. Wie na deze postmoderne fog of war de baas in de wereld en onze polder zal zijn, ik heb geen idee. De Chinezen, de Salafisten of, erger nog, Guy Verhofstadt met zijn rollende ogen? Wie zal het zeggen.

In Nederland ben je sowieso niet veilig als een gruwelregime het op je heeft voorzien.  

Wist u dat het helemaal geen Duitse treinen waren die onze joden naar Westerbork vervoerden? Het was onze nationale trotsch, u weet wel die vrolijke club die onlangs nog de NSB-kaart uitgaf. En wist u dat, toen de directie van de Nationale Spoorwegen medio Holocaust bij Londen informeerde of ze niet iets moesten doen, stakinkje of zo, Londen dit verbood? Reden. Dit zou maar slecht zijn voor den economie. De schoorsteen moest roken.

Ach, zult u denken, onze treinen reden tenminste nog wel stipt op tijd. En alle passagiers betaalden keurig voor hun eigen kaartje. Ook de Joden. Sowieso waren er maar 1500 Swastikaanse ambtenaren nodig om ons koene volk van vele miljoenen schaapjes keurig binnen het prikkeldraad te houden. En die gedachte geeft de hedendaagse columnist die buiten het geaccepteerde idioom treedt, bitter weinig moed.

Dat je in Nederland nog steeds met een paar fanatiekelingen de macht kunt grijpen, kun je zien aan de zwartepietendiscussie, waarin een handjevol drammers het voor elkaar kreeg dat in 2015 geen enkele Zwarte Piet te zien was in Nederlandsche commercials. Ausradiert. Omdat we nu eenmaal lafbekken zijn. En zeker onze bedrijven.

Tekenend voor de staat van onze ruggengraat was een zeurtweet van één zeurmevrouw die een Hema- bedrijfsleider uit Twente erbij lapte. De baas had het gewaagd het systeemplafond te versieren met een klassiek Zwart Pietje.

De gretige kruiperigheid waarmee Hema deze ene zwarte soldaat stroop om de mond smeerde en prompt haar eigen personeel afviel, deed mij denken aan die gitzwarte dagen met gitzwarte uniformen en glimmende gitzwarte laarzen. Een tijd waarin heel wat zwarte soldaten nog gewoon Piet heetten.

Deze column staat in Adformatie 25 (11 december 2015)