Overslaan en naar de inhoud gaan

Waarom kunnen communicatieadviseurs hun eigen voorkeuren niet doorbreken voor hun vak?

Ik ben het de laatste tijd met name tegen gekomen in relatie tot Social Media, maar het is een minpunt dat volgens mij op meer terreinen…
Miniatuurvoorbeeld
Helaas hebben we niet meer de rechten op de originele afbeelding
© adformatie
Miniatuurvoorbeeld
Helaas hebben we niet meer de rechten op de originele afbeelding
© adformatie

Op 12 maart was ik aanwezig bij Social Network Day, een uitermate interessante dag. Op gegeven moment was er een Q&A sessie met Marc de Vries van Hyves. Een aanwezige ventileerde daar de vaker gehoorde opmerking dat Hyves toch iets is voor tieners en oma's & opa's. Waarna daar niet onterecht dusdanig sterk op reageerde dat mensen dachten dat hij expres was ingehuurd. Waarom was Remco zijn punt terecht? Omdat de aanwezige met zijn opmerking impliciet bedoelde dat Hyves met die tieners en oma's & opa's populatie meteen irrelevant zou zijn. Omdat het niet zijn eigen doelgroep (misschien beter: bloedgroep) was.

related partner content for mobile comes here

Ander voorbeeld. Een paar weken geleden ontwikkelde zich een interessante discussie op LinkedIn over Twitter. Wat de waarde is van Twitter voor jou, voor je organisatie. Hier ging het er nog een tandje duidelijker aan toe. Mensen verklaarden daar eigenlijk onomwonden dat Twitter (en soms zelfs Social Media in het algemeen) vakinhoudelijk niet zo veel voorstelde, omdat zij zelf er niets in zagen.

Natuurlijk, we zijn in een tijd gekomen waar in het persoonlijke veel belangrijker is geworden dan voorheen. Dat zie je ook terug in de wijze waarop mensen in hun werk staan. Je werk is niet zomaar je werk, maar een deel van je identiteit. Je werkt ergens omdat je je vaak ook met die organisatie verbonden voelt. Vanaf het begin, of na verloop van tijd. Maar dat daarbij die persoonlijke voorkeur de vakinhoudelijke benadering zo sterk beïnvloed, verbaast me dan weer.

Nee, het gaat niet om ethische grenzen. Dilemma's over dingen die je uit integriteitsoverwegingen niet kunt of wilt doen. Het gaat om de wijze waarop je doelgroepen bereikt, die voor jouw organisatie belangrijk zijn. En de voorkeuren, het leesgedrag, het kijkgedrag, voor mijn part het stemgedrag van die doelgroepen zijn niet altijd hetzelfde als je eigen voorkeuren, leesgedrag, kijkgedrag of stemgedrag. Dus dat betekent dat je soms iets moet doen, waar je voor jou zelf persoonlijk niet meteen de meerwaarde in ziet. De twee genoemde voorbeelden ten aanzien van specifiek Social Media stemmen mij daarbij soms wat somber over de mate waarin dat binnen ons vakgebied ook echt gebeurt.

Advertentie

Reacties:

Om te kunnen reageren, moet je lid zijn van Adformatie. 15.000 vakgenoten gingen jou al voor! Meld je ook aan en betaal € 1,- voor de 1e maand.

Ja, ik wil lid wordenLog In

Om een reactie achter te laten is een account vereist.

Inloggen Word lid

Melden als ongepast

Door u gemelde berichten worden door ons verwijderd indien ze niet voldoen aan onze gebruiksvoorwaarden.

Schrijvers van gemelde berichten zien niet wie de melding heeft gedaan.

Advertentie

Bevestig jouw e-mailadres

We hebben de bevestigingsmail naar %email% gestuurd.

Geen bevestigingsmail ontvangen? Controleer je spam folder. Niet in de spam, klik dan hier om een account aan te maken.

Er is iets mis gegaan

Helaas konden we op dit moment geen account voor je aanmaken. Probeer het later nog eens.

Word lid van Adformatie

Om dit topic te kunnen volgen, moet je lid zijn van Adformatie. 15.000 vakgenoten gingen jou al voor! Meld je ook aan met een persoonlijk of teamabonnement.

Ja, ik wil een persoonlijk abonnement Ja, ik wil een teamabonnement
Al lid? Log hier in

Word lid van Adformatie

Om dit artikel te kunnen liken, moet je lid zijn van Adformatie. 15.000 vakgenoten gingen jou al voor! Meld je ook aan met een persoonlijk of teamabonnement.

Ja, ik wil een persoonlijk abonnement Ja, ik wil een teamabonnement
Al lid? Log hier in