Ridiculiseren van klimaatimpact betekent schending van mensenrechten

Ondertussen zagen we Egbert Lobée als ‘bezorgde burger’ schoffelen in zijn moestuin in Zeeland, Hij vertelde dat hij die moestuin was begonnen omdat hij ‘gifvrije’ groenten wilde eten. ‘Of dat lukt?’ Nee, want er was twee keer zoveel PFAS in zijn moestuin aangetroffen dan is toegestaan in Nederland. 

PFAS zijn plastics die nauwelijks worden afgebroken door de natuur. Ze worden uitgestoten door de industrie en stapelen zich op in de natuur en uiteindelijk in ons lichaam… Egbert Lobée had zijn eigen bloed erop laten testen, en ja hoor.. PFAS. Wat dat betekent, wilde Nieuwsuur weten van Jacob De Boer hoogleraar toxicologie. Nou, je immuunsysteem wordt er door aangetast en we worden er sneller ziek van. Zeker baby’s en kwetsbare ouderen lopen gevaar.

Eerder al berichtten de media over teveel landbouwgif in de bollenstreek, waarbij zelfs verboden middelen in het grondwater zijn aangetroffen. En wat te denken van de rapporten van de RIVM over de vervuiling waaraan de omwonenden van Tata Steel  en The Chemours Company dagelijks worden blootgesteld? En dan hebben we het nog niet over de omwonenden van Schiphol, die al jarenlang strijden tegen luchtvervuiling en geluidsoverlast.

Geert Jan Knoops was helder; de Nederlandse staat moet aan haar zorgplicht voldoen tegenover haar burgers. Een schone leefomgeving is een mensenrecht. Ondertussen strijdt strafrecht advocaat Bénédicte Ficq bij de rechter voor de gezondheid van de omwonenden van Tata Steel en The Chemours Company.

Vorige week stond klimaatadvocaat Roger Cox nog namens Milieudefensie tegenover Shell, in het hoger beroep dat Shell heeft aangespannen tegenover de eerdere uitspraak van de rechter dat Shell haar CO2 uitstoot drastisch moet inperken (om onze aarde leefbaar te houden).

Ben ik nou gek, of zijn we terechtgekomen in een vervreemde wereld waar burgers nog maar één weg zien om hun mensenrechten te beschermen tegenover het grootkapitaal en de ‘overheid’, namelijk via de rechter.

Zijn werkelijk al die bestuurders en hoge ambtenaren te beroerd om zelf na te denken over de effecten van hun handelen?

Roger Cox vatte de kern van de zaak krachtig samen; ‘Vandaag staan we voor een immense confrontatie tussen fossiel kapitaal en mensenlevens. Ieder mens weet dat we voor het leven moeten kiezen."

Ik heb diep respect voor mensen als Roger Cox, Benedicte Ficq en Geert-Jan Knoops die hun denkvermogen en energie inzetten en strijden om onze wereld leefbaar te houden.

En ik vind het iedere dag beschamender worden dat zoveel bestuurders dat aantoonbaar niet doen. Wegkijken, niets zeggen, bagatelliseren of erger nog ‘ridiculiseren’ is medeplichtig zijn aan de schending van mensenrechten.