Van nature ben ik optimistisch. En ik houd van mensen die voor zichzelf beginnen. Tot zover de disclaimer. Want: mijn hemel, wat een treurigmakende bescheidenheid bij de kersvers startende reclame-ondernemers waar de Adfo-rubriek De Rondvraag vorige week op werd gebaseerd. Een paar mensen die bij iets grotere bureaus weggaan en voor zichzelf beginnen. Wereldveroveraars? Nou nee. Niets persoonlijks tegen de mensen, maar al zoekend online kon ik nergens iets vinden wat ook maar in de verste verte lijkt op ambitie. En onder ambitie versta ik niet: een prettig rustig bestaan als kleine zelfstandige opbouwen. Weg van de druk (!) van de grote bureaus.
Het is het manco van de Nederlandse bureauwereld. De afgelopen vijftien jaar zijn er weinig starters geweest die oprecht de ambitie hadden om op een gruwelijke manier huis te houden in het extreem gezapige Nederlandse bureaulandschap. Wat ze wel willen: lekker in een niche van een niche vier dagen per week (want denk om de work-life-balance) iets doen met goede merken en groene reclame. Heel fijn. Elkaar lief aankijken. Niet te vroeg beginnen 's ochtends en des middags wat eerder naar huis. Het weekend is voor de familie.
Ja, zo hoort het vast. Maar je wordt er niet groot mee. De verstikkende ZZP-terreur heeft de bureauwereld in haar greep. Ambitieloosheid in het kwadraat. En je maar afvragen waarom we internationaal niets meer voorstellen. Waar de reclame-ondernemers wel goed in zijn? In uitleggen waarom het allemaal niet meer zo makkelijk is als twintig jaar geleden. De klant weet wat meer. Er zijn concurrenten bijgekomen. En de klant wil maar niet op boardroom-niveau naar ons luisteren. Jaja.
Is er dan echt niemand die binnen drie jaar het grootste, meest succesvolle bureau van - om te beginnen - Nederland wil hebben? En over vijf jaar het grootste van Europa?
Plaats als eerste een reactie
Ook een reactie plaatsen? Word lid van Adformatie!