Een aantal weken geleden vertrokken twee directeuren bij twee verschillende supermarkt organisaties.
Harrie Westra bij Vomar en Henk Kessen bij Deen. Dat gebeurt weleens meer in deze sector, vooral als de algemeen directeur de eerste “buitenstaander” is, die in het bedrijf de leiding van de familie overneemt.
We zagen dat al bij Hoogvliet en Dirk. Deze eerste buitenstaanders hebben het niet gemakkelijk. Illustratief is de uitspraak van Leen Hoogvliet, 6 jaar geleden bij het vertrek van zijn algemeen directeur Max Pietersma.
“Ik heb geen formele stem. Informeel wel. Ik ben een soort satelliet die om de planeet Hoogvliet wentelt en kijkt of alles nog in orde is. En bij gevaren en bedreigingen waarschuw ik, of geef ik tips”. Degenen, die deze eerste buitenstaanders opvolgen hebben meer kansen.
Van die eerste lichting wordt enerzijds verwacht dat ze nieuwe impulsen geven, nieuw elan introduceren, een nieuwe dynamiek veroorzaken, maar dat ze anderzijds toch niet teveel veranderen!
Een bijna onmogelijke opdracht. Elke verandering kan al gauw gezien worden als het trekken aan - of amputeren van armpjes of beentjes , of als draaien aan het hoofdje van de baby van de familie …
Die baby moet gekoesterd worden, gepamperd, geknuffeld, ook al is, het “een lelijke, onuitstaanbaar ventje, inmiddels zonder vriendjes”. Ga er maar aanstaan, een trotse moeder in de buurt, die haar kind nog steeds de mooiste en liefste van de hele wereld vindt …
Dit vraagt om begripvolle, tactvolle adviseurs en/of commissarissen en niet om baantjes jagende commissariatenverzamelaars. Belangrijk want succesvolle familiebedrijven zijn de motor van het MKB. Zeker als kennis en emotie van het DNA gekoppeld worden aan top professionaliteit.
Plaats als eerste een reactie
Ook een reactie plaatsen? Word lid van Adformatie!