PR 2.0 of PR 1.1?

Hoewel je van sites als Molblog, Frankwatching en MarketingFacts soms de indruk zou krijgen dat de hele wereld al 2.0 is, dat iedereen Twittert dat 't een lieve lust is, elke organisatie open en transparant is, en een volledig interactieve één-op-één communicatie de norm is, denk ik dat de praktijk toch een stuk weerbarstiger is. Natuurlijk, gaat het daar ongetwijfeld allemaal heen, en elke PR-professional die dat ontkent of probeert af te wenden heeft een probleem. Maar dat geldt ook voor de PR-afdelingen die nu denken dat hun doelgroep al massaal op Social Media Releases zit te wachten of druk bezig is nieuws op te duiken op netwerksites. Ook die hebben een probleem, want "dé media" zijn grosso modo nog niet zo ver.

Zelf doen we PR voor klanten op het gebied van technologie en lifestyle, en communiceren daarom relatief veel met juist die media die schrijven over de adoptie van nieuwe technologie. En zelfs daar wordt nog heel vaak heel traditioneel gewerkt. Zo zijn er genoeg bladen, ook in onze doelgroep, met een zeer minimale web presence. De basisgegevens staan online, maar dan heb je het wel gehad. Geen dagelijks nieuws, geen nieuwsbrief, geen doorzoekbaar archief, geen forums of discussie. Niets van dit alles, maar wél 10.000 lezers in een specifieke doelgroep. En daarmee wél van belang voor onze klanten.

E-mail die we versturen komt nog regelmatig terug vanwege een volle mailbox. Als we ons e-mailadres in persberichten vermelden als klant(at)whizpr.nl, om zo de spamgevoeligheid tegen te gaan, dan zijn er nog steeds redacties die geen idee hebben dat (at) misschien wel voor @ staat. Foto's meesturen in hoge resolutie? Is voor sommigen té groot, het mailprogramma pakt het niet. Met een hyperlink naar een ftp-site dan maar? Dan moet het wel héél eenvoudig zijn, want anders raak je ook weer de nodige mensen kwijt. En dan nog zijn er genoeg die liever de telefoon pakken, of ons per mail vragen de foto te mailen. En wat te denken van redacties die mails uitprinten en in specifieke rubriekbakjes leggen? Naast die andere persberichten die nog steeds per post binnenkomen...

Video in persberichten? Leuk idee, zijn we mee aan het experimenteren. Ongeveer 10% blijkt het aan te klikken. Is dat veel? Is dat weinig? Loont het? Er zijn genoeg redacties die het liefst platte tekst hebben, met een hoog cut & paste-gehalte. Te veel toeters, bellen en hyperlinks in een mail? Het filter zegt: “Spam!” Doel voorbijgeschoten. En dan denk ik dat er nog diverse sectoren zijn waar de acceptatie van de zgn. 'nieuwe media' nog lager is...

Aan de andere kant zijn er de online media en de bloggers, met eigen gewoonten en gebruiken, en met eigen voorkeuren. En zelfs die zijn het nog vaak hartgrondig met elkaar oneens, kijk maar naar de discussies op Marketingfacts. Het is duidelijk dat de traditionele 'one size fits all' benadering voor PR niet langer heel succesvol is. Persberichten als schoten hagel verspreiden, in eenrichtingsverkeer is te beperkt. Maar laten we ons niet vergissen: het werkt nog steeds. Maatwerkberichten maken voor verschillende doelgroepen werkt zeker beter, maar daar staan ook hogere kosten tegenover, en die moeten dan wel met elkaar in balans zijn.

We zitten in een grote overgang van oude naar nieuwe PR en zoals in elke transitie is de timing van zo’n overstap van levensbelang, evenals de mate waarin. Té snel té ver willen gaan is wel leuk en spannend, maar commercieel zelden interessant. Sommige organisaties en media zijn 2.0 compliant, maar gemiddeld gesproken denk ik dat we pas op 1.1 zitten.

PR 2.0 is een mooie term, bedacht door Brian Solis, naar analogie van Web 2.0 en Business 2.0. Een releasenummer afgeleid van de software-industrie. Een “Point.0” release wil dan zeggen dat het om een major release gaat. Een duidelijke stap vooruit, en een versie waar het bedrijf helemaal achter staat en waar alle bugs uit zijn. Ik vrees dat, in weerwil van alle goeie bedoelingen, online PR en echt interactieve PR, nog volop in ontwikkeling zijn.

PR 1.1 is dichter bij de waarheid dan PR 2.0.

Tenzij we natuurlijk datgene doen wat inmiddels ook in de software gemeengoed is. Als je wilt aangeven dat iets nog niet helemaal klaar, maar al wel goed bruikbaar is, en dat je als ontwikkelaar feedback van harte welkom heet, dan zeg je gewoon van je software of oplossing dat het “in Bèta is”. En als je er continue aan blijft veranderen, zoals Google doet, dan laat je het gewoon in Bèta.

Zo bekeken is PR 2.0 er dus al wel. In Bèta.