Ik ben mijn kennis weer wat aan het ophalen bij Van der Hilst. Heerlijk om weer alle communicatiemodellen voorbij te zien komen en ermee aan de slag te gaan. Met een communicatiemodel voel ik me altijd een paar seconden volledig gelukkig: “ja, zo zit de wereld in elkaar; eindelijk vormgegeven als driehoek en wat lijntjes”?. Helaas weigert de werkelijkheid zich altijd aan onze modellen te houden; of is te ingewikkeld om schematisch weer te geven. De krasserige tekeningen van mijn dochter zijn waarschijnlijk nog de beste weergave van hoe onoorzakelijk een gemiddeld proces zich voltrekt.
Ik blok nu op een simpele inspraakprocedure in een gemeente. Ik heb al 17 belangengroepen onderscheiden die zich allemaal weer anders ten opzichte van elkaar verhouden. Over een paar uur levert de analyse me een enorm pak papier op. Waarschijnlijk schuif ik die papierbrij dan met een zucht opzij en besluit de casus puur op talent en ervaring op te lossen. Want ons vak blijft ondanks alle dikke boeken, prachtige schema’s, kleurtheorieën en modellen, toch vooral een kwestie van even logisch nadenken en aanpakken. Wat ze ook beweren. Ik hoop dat de examencommissie bij vd Hilst er ook zo over denkt.
Plaats als eerste een reactie
Ook een reactie plaatsen? Word lid van Adformatie!