"Stembussen open, politici gaan weer lopen", zou een mooie, oud-Hollandse wijsheid kunnen zijn. Zodra het volk weer mag kiezen klampen mannen en vrouwen gestoken in groene, oranje/blauwe of rode jacks mij in de winkelstraten aan met de vraag of ik ga stemmen. "Gaat het stemmen tellen beginnen, dan gaan de politici weer naar binnen", is een andere wijsheid.
Dinsdag was ik op uitnodiging in de Tweede Kamer. Verder dan de publieke tribune was ik nog nooit gekomen, dus dan is het hele gebouw inclusief de gebouwen van de verschillende fracties bezoeken best bijzonder.
De eindejaarsgesprekken komen er weer aan. Voor specialisten binnen het communicatievak vaak een terugkerende frustratie. Meestal is de leidinggevende een generalist die kijkt hoe de specialist in het team ligt en wat de meetbare resultaten geweest zijn. Niets mis mee. Zeker niet als de beoordeling positief is. Toch is het jammer dat die gesprekken je vakmatig niet verder helpen. En juist specialisten zoeken continu naar groei.
Ik heb van een collega een schitterende presentatie gekregen over web tv. Meteen schieten er allerlei mogelijkheden door mijn hoofd. Maar ik voel ook koud water vrees.
Ik heb altijd geweigerd om persberichten of persuitnodigingen na te bellen. Bijhouden wie over welk onderwerp schrijft, doet wonderen. Iets in de krant krijgen is kinderlijk eenvoudig. Je kunt een journalist niet blijer maken dan een bericht te sturen dat relevant is voor zijn portefeuille. Een woordvoerder is soms als een postbode: gewoon je bericht op tijd in de juiste brievenbus gooien.