De kinderen van de psycholoog zijn onhandelbaar. De kranen bij de loodgieter thuis lekken. Dus wat doen reclamemakers? Die gaan doodleuk reclame maken voor zichzelf. Het is tenslotte hun vak.
Met een ferme knipoog en een gezonde dosis zelfkritiek werd voor een heerlijk ironisch thema gekozen: ‘het nut van reclame.’ Je verwacht dan een arty hipsterbaard en z’n yoga copymaatje die je meenemen langs de zegeningen van multimediale merkcommunicatie, maar er was geen budget. Daardoor sneuvelde ook de messcherpe serie ‘Mad Men in de polder’, met als werktitel ‘Hollands Koop’.
Geen nood, de url nutvanreclame.nl bleek (ongelofelijk!) nog vrij. Die site is nu de backbone van de reclamereclame. Helaas kreeg de front-end designer binaire vlektyfus en moest de officemanager van de Bond van Adverteerders de vormgeving overnemen, net als de voice-over-regie van de bijbehorende viral.
Zet je schrap. Het is bijna onvoorstelbaar wat reclame allemaal betekent voor onze maatschappij. Op de markt was je gulden een daalder waard, maar elke reclame-euro wordt zeven euro! Althans volgens Deloitte, net door de AFM berispt omdat twee derde van hun rapportages ernstige tekortkomingen bevat. Ach, zelfs als die euro slechts verdubbelt is het al reclame, toch?
En het stimuleert innovatie. Alleen dankzij reclame is Tesla groot geworden en rijden we nu bijna allemaal elektrisch. Door nog meer reclame werden Unox, Zwan & Kips de populairste merken voor vleesvervangers en hebben we nog nooit van de Vegetarische Slager gehoord.
Een andere belangrijke functie is natuurlijk concurrerende prijsvorming: zonder reclame geen kiloknaller en geen kinderarbeid. En natuurlijk big data, de fantastische hightech tool van de reclamewereld: weken nadat je een accuboor hebt gekocht wordt je nog achtervolgd door Makita-banners.
En (nieuw!) wist je dat er 213.000 mensen werken in de reclame? Dan rekenen we ook journalisten, tv-redacteuren en geluidstechnici mee, want die worden ook betaald door reclame volgens de reclame van reclamemakers. Vergeet pluriformiteit niet: zonder de reclame was De Correspondent nooit zonder reclame geweest!
En ten slotte de sponsoring. Je opa ging een kroket halen bij snackbar Ruud Krol of een sigaar bij Sjaak Swart. Dankzij reclame werden voetballers multimiljonairs met bloedmooie voetbalvrouwen. En wij sponsorden onze banken dan wel met 100 miljard, zij sponseren onze musea en concertzalen ook met een paar miljoen. Supervoordeel! Da’s ook reclame voor reclame.
In de jaren zeventig zeiden ze plagerig dat reclame een mulo-vak was; ‘Als het rijmt en het slaat op het product, is het briljant.’ Deze campagne legt de lat bij groep 7: Reclame, een vak om je voor te schamen.
Op de bushokjes na dan. Die zijn sinds JCDecaux echt enorm opgeknapt. Dat mag ook wel eens gezegd.
