'Nederland laagste beschaving Europa'
Dick van der Lecq, ETCETERA
De beschaving van een land kun je afmeten aan de mate waarin men voor haar zwakkeren zorgt. De meest kwetsbare groep vinden we misschien wel op de wachtlijst voor een donororgaan, waar per jaar zo’n 150 mensen sterven omdat er eenvoudig te weinig organen worden aangeboden. Waarom? Omdat de politiek te bescheten is om het donorsysteem om te keren. De VVD verschuilt zich zetelzenuwachtig achter liberalisme. Christelijke partijen achter de schepper, die het monopolie op organen zou hebben. Het publiek verschuilt zich achter onwetendheid en twijfel. Ze mogen zich allemaal kapot schamen. Voor de 1200 wachtlijstdoden in de acht jaar die de politiek al aan het debatteren is over Pia Dijkstra’s wetsvoorstel. Voor het feit dat 90% van de mensen wel een orgaan wil ontvangen, maar slechts 25% bereid is om er een te geven. Hoe egoïstisch en dus onbeschaafd kun je als land zijn. Cijfers die Nederland terecht degraderen tot een van de laagste beschavingen van Europa.
Sprankje hoop
De nieuwe campagne van het Ministerie van WVS geeft een sprankje hoop. Een beetje laat maar wat een geweldig inzicht dat veel organen helemaal geen houdbaarheidsdatum hebben! En dat iedereen – jong en oud, supervitaal maar ook wat minder - zich kan aanmelden als donor. Als de media zich nu een beetje van hun beschaafde kant laten zien en deze campagne net zo lang gratis en voor niets stopperen tot we die 150 patiënten van de wachtlijst hebben, kunnen we hen met Edith Schippers en de Nederlandse Transplantatie Stichting volgend jaar al noteren voor een Gouden Effie, een eerste positie in de Europese beschavings-top-10 en een plekje in de hemel.
'Wordt dit een mooie case, of had het een mooie case kunnen worden?'
Roland Kroes, manager communicatie AFM
Prima aanpak, om de donorcampagne op een nieuwe doelgroep te richten. Nou ja, ‘nieuw’… ‘specifiek’ is een beter woord. Het gaat immers juist om een oúdere doelgroep. Als ik naar de uitvoering kijk, krijg ik het idee dat er op twee gedachten wordt gehinkt. De inhoud van de boodschap is gericht op ouderen. Maar de vorm is er eentje waarbij wordt geprobeerd te appelleren aan een zo breed mogelijke groep, met die gezellige tongue in cheek voormalig verpleegkundige Bep. Ik moest onbewust aan de bewust over-the-top video van het Verbond van Verzekeraars met Klusser Koos denken.
Maar dat is vast niet de bedoeling. Het maakt me des te nieuwsgieriger naar wat zal worden gedaan om de doelgroep te bereiken. Helaas maakt de website ons (nog) niet veel wijzer op dat punt. Wordt het een mooie case? Of rest na afloop het idee: ‘Dit had een mooie case kunnen worden’?
'Goed initiatief, want orgaandonatie moet vrijwillig blijven'
Jan Kuitenbrouwer, Woorden die Werken
'Dat ‘oude' organen net zo goed zijn als ‘jonge’ is nieuw voor mij, en ik denk voor veel mensen. Als ouderen zich niet opgeven voor donatie omdat zij denken dat de dagwaarde van hun organen te laag is, zal de beschikbaarheid van organen dus waarschijnlijk toenemen, als je deze informatie tussen de oren weet te krijgen. Een goed idee dus. Het alternatief, zoals door sommigen bepleit, is een ja-tenzij systeem, waarbij iedereen in principe donor is, tenzij je expliciet verklaart dat je niet wil. Dan maak je de staat in feite ‘eigenaar’ van je lichaam, en dat vind ik een eng idee. Oogsten na je dood is één ding, maar op een dag zegt iemand: wacht eens, achter die rollator lopen vijf prima organen, die wij goed kunnen gebruiken, en wat stelt dat leventje nu nog helemaal voor, en eigenlijk zíjn ze al van ons, et cetera. Nee, het moet vrijwillig blijven, en dan moet je campagne voeren om mensen aan te sporen donor te worden. Goed initiatief dus.
'App met Bep klinkt als een stukje conceptontwikkeling van het bureau op de hoek'
Ewald van Rooij, Lindblom public relations public affairs
Natuurlijk is het zinnig om weer een donorcampagne te voeren. Zolang we in Nederland de stap niet willen of durven zetten om te kiezen voor een opt-out systeem voor orgaandonatie, zullen er steeds campagnes gevoerd moeten worden. Deze op ouderen gerichte campagne past in een recente rij van overheidscampagnes die op steeds specifiekere doelgroepen en houding- of gedragsdoelstellingen gericht zijn. Dat maakt het overigens voor communicatieadviesbureaus veel interessanter om deze campagnes (mee) uit te voeren, want je kunt werken met echte inzichten, echte mensen etc. Een campagne als deze kan ook heel goed een kennisbarrière wegnemen: goh nooit bij stilgestaan dat je als oudere ook nog prima donor kunt zijn. Helemaal top dus. Alleen ‘App met Bep’ klinkt dan weer als een stukje conceptontwikkeling van het bureau op de hoek: makkelijk en afgezaagd. Hopelijk is de follow up goed geregeld en geeft Bep ook echt advies. Zou het bijna gaan uitproberen, maar ik voel me toch niet de doelgroep.
