‘Lenen’ in reclame zo erg nog niet


In 2000 maakte Result DDB Amsterdam voor Centraal Beheer een veelgeprezen commercial. Een vrachtwagenchauffeur trof voor de deur van zijn huis een cabrio aan. In de veronderstelling dat ‘ie van de minnaar van z’n vrouw was, leegde hij zijn cementwagen in de auto, om daarna te ontdekken dat ‘ie een prijs had gewonnen. Hetzelfde verhaaltje was twee jaar eerder al te zien in een Amerikaanse jeans-commercial. Ook de Maxell-campagne die bij het laatste Cannes-festival werd bekroond, was niet echt nieuw: het idee was ‘geleend’ van een oude clip van Bob Dylan. Veel succesvolle commercials blijken na enig spitwerk niet echt origineel te zijn. Creatieven zijn vaak geneigd om, als ze erachter komen dat een idee eerder gebruikt is, de betreffende campagne af te kraken. Komt het plagiaat uit, dan kunnen de bedenkers een reclameprijs meestal wel vergeten. Bob Garfield, criticus bij Ad Age, stelt in een voorpublicatie uit zijn nieuwe boek ‘And now a few words from me’ dat die houding volkomen misplaatst is. Want het kan de consument weinig schelen of het idee van een spotje origineel is. Bovendien is reclame geen kunst, maar business. De voornaamste taak van creatieven is niet origineel zijn, maar het stimuleren van de verkoop. ‘Gestolen’ is dan ook niet de juiste term voor plagiaatachtige gevallen. ‘Nieuw en verbeterd’ zou beter op z’n plaats zijn.
Bron: Advertising Age
Reacties:
Om een reactie achter te laten is een account vereist.
Inloggen Word lid