'Nu weet je wat ze bedoelen als je voor gepekop wordt uitgemaakt'

Sinds een jaar vraagt Nils Adriaans mensen uit het vak om een week lang curator te van zijn *Random pic(k) of the day for a week: ‘Iedere dag plaats ik dan een door haar of hem gekozen visual van beeld/film/muziek/poëzie of wat dan ook, plus een korte toelichting (waarom heb je voor dit fragment gekozen?) op mijn Facebook-pagina.’ Daarnaast bundelt hij sinds kort iedere vrijdag de bijdragen van zijn curatoren op Adformatie.nl.

Deze week is Marcel Hartog curator. Hartog is creative director en partner bij – SAN Bureau van het Jaar! – Joe Public, en voormalig executive creative director bij J. Walter Thompson en Publicis. 'Er zit niet echt een rode draad in mijn bijdragen; ik heb me strikt gehouden aan de titel van deze rubriek. Dus de keuzes zijn behoorlijk random, 'n beetje wat afgelopen weekend op m'n pad kwam. Het enige dat wellicht vermeldenswaardig is, is dat ik (deels) op Texel woon.

Hier de 5 bijdragen van Hartog:

1. Eiland blues

Fotojournalist Nicole Franken bezocht samen met schrijvend journalist Anneke de Bundel een aantal afgelegen eilandgemeenschappen rond de 60 graden Noorderbreedte. Stipjes als Isle of Kihnu en Isle of Harris. Je zal naar de dichtstbijzijnde school moeten, of een huwelijkskandidaat zoeken die er niet is. Daar kan mijn eilandgevoel op een waterkoude Texelse winterdag nog wat van leren. Het boek komt in november uit, meer foto’s van Nicole zijn te zien op www.nomadreports.com.

2. Oude doos: This is England

Afgelopen week zag ik actrice Vicky McClure voorbijkomen in een politieserie. Deed me denken aan haar geweldige rol in de film This is England van Shane Meadow uit 2006, over een groep vrienden in de skinhead/mod subcultuur van de jaren ’80 – zie hieronder.

Nog mooier is de serie die daarna gemaakt is met dezelfde crew, waarbij ze steeds twee jaar overslaan: ’86, ’88, ‘90. Prachtig tijdsbeeld, goeie soundtrack, knap staaltje art direction. En mooi van lelijkheid, grappig en aangrijpend tegelijk. Vooral het eind van de laatste reeks hakte er bij mij flink in. Wordt niet meer gestreamd op Netflix, er staan wat afleveringen op Youtube (wel Spaans ondertiteld). Of het wordt Amazon UK.

3. Blaffende honden

28 juni is-ie verkrijgbaar. De nieuwe Sandro Veronesi (met dank aan het boekenclubje van Gertjan Hafkamp). Als-ie maar half zo goed is als Kalme Chaos of Zeldzame Aarden is het al een moetlezen.

4. De geep is er weer.

Als vegetariër van niks eet ik af en toe een zelfgevangen visje (en een paar hamburgers en biefstukken van Loetje, maar die vragen erom). Laat nu het gepenseizoen weer begonnen zijn! Niet schrikken van de gifgroene graten. Op de BBQ ermee of roken, lekker. Smaakt een beetje als makreel, zo’n mini-zwaardvis. Ze vangen ze nu al volop langs de Zeeuwse kust en met de stijgende temperaturen over een week of twee vanaf de pieren van IJmuiden en de Noord-Hollandse strekdammetjes. Als het rustig weer is, rond hoogwater. Kan gewoon met een huis-, tuin- en keukenwerphengel. En je weet voortaan wat ze bedoelen als je op de Albert Cuyp voor gepe(n)kop wordt uitgemaakt.

In de documentaire V.I.S.S.E.N.  van de gebroeders De Kroon uit 2012 kun je zien wat meer dan 2 miljoen mafkezen in ons land naar de waterkant drijft. Ben gelukkig niet de enige.

5. Chicken Licken

Tot slot, toch nog een beetje reclame. Ons zusterbureau Joe Public United (Zuid-Afrikaans Bureau van het Jaar 2013, 2014 en 2018, baas boven baas) won onlangs bij de D&AD Awards 3 Pencils, waaronder een gele (‘gouden’), voor Chicken Licken, zie hieronder. Voor de TVC, de soundtrack, art direction en casting.

Nu produceren we bijna alles zelf en meestal in eigen land (onze laatste buitenlandse shoot was het blauwbekken in de Ardennen), maar het is altijd lekker om te weten dat als we een keer echt willen uitpakken, onze vrienden in Johannesburg dit soort production value kunnen regelen voor lokale tarieven. Scheelt een slok op een borrel.