Wicked Willie

door Frank Pels

'Pas op de buis hè. Jazeker. Na het enorme succes van Nick en Simon. Nu dus Gerard Joling ook als twee vingerpoppetjes. Geer en Geer. Ja, twee maal hè dat moet vanwege onze verdubbeldagen, begrijp je? Daarom konden de Toppers niet natuurlijk. Het reclamebureau kwam toen met Geer en Goor. Maar Gordon zei dat ie daar z’n vingers niet aan wilde branden. En moest toen vreselijk lachen En Gerard bleef er ook bijna in. Maar wilde wel mee doen. Hij vond het een eer om voor zo’n leuk dynamisch bedrijf te werken, zei ie. En Gordon riep toen dat ie dat dan maar moest gaan doen als Geer en Geer. En ze moesten allebei weer heel hard lachen. Maar iedereen vond het een leuk idee. Ja, Geer en Geer. Ik vind het bijna nog leuker dan Nick en Simon. Hoewel we daar ook enorm veel positieve reacties op gehad hebben. Van wie?  Eh… ik heb zo gauw niet al die namen bij de hand. Maar van m’n moeder bijvoorbeeld. En van m’n zus. En van m’n beste vriendin. Alleen ligt die, m’n vriendin dus, door die positieve verklaring naar mij, nu in scheiding met haar man. Hij mag mij niet. En ik hem niet..

Maar ik dwaal af. ik ben er stellig van overtuigd dat we met Geer en Geer net zo’n flinke toename van abonnementsverkoop kunnen realiseren als met Nick en Simon, Wat ik een flinke toename noem?  Eh… ik heb zo gauw al die cijfers niet bij de hand. Maar zeg maar gerust Flink met een grote F. Ja want wie houdt er nou niet van Nick en Simon? En dan nog zo hartstikke leuk gebracht ook. Okay, okay, je blijft altijd zuurpruimen houden. Je doelt waarschijnlijk op die zes mensen die met zelfmoord dreigden als we de campagne niet zouden stoppen, waarvan twee dat dreigement ook uitgevoerd hebben. En die paar honderd a-socialen die de ruiten van ons kantoor kwamen ingooien… ach ja… Nee, nee, nee ik vergeet heus niet die bijna gijzeling van onze CEO. Maar wat stelt zo'n paar honderd mensen nou helemaal voor op een bevolking van zestien miljoen? Toch?

Of ik zelf het concept bedacht heb? Niet helemaal. De creatieve directeur van ons bureau, een geniale man overigens, die indertijd de competitie in zijn voordeel besliste met de uitspraak: Mevrouw Butzelaar, goeie communicatie is per definitie simpel. Ge- wel-dig hè! En die toegezegd had om persoonlijk op ons account te gaan werken. Nou, die kwam op de proppen met een beroemde Engelse illustrator…eh… Gay Olive… of zoiets… ik heb z’n naam even niet bij de hand. Gray Jolliffe, ja, nou je het zegt. En die had een figuurtje bedacht. Een… eh … pratend… eh… mannelijk geslachtsdeel…Lul, nou jij zegt ‘t. En dat heette… eh… ik  heb die naam niet zo gauw bij de hand….Wicked Willie, ja!. Dank je wel. En dat wilde hij, m’n creatief directeur dus, pratend in tekenfilm voor ons opvoeren. Op het randje, zei hij. Speels en ondeugend. Maar wel een surplus aan impact.

Nou, tijdens het avondeten dacht ik al. Pratende lullen, om in jouw woorden te blijven, het laatste wat wij willen is ook maar een consument tegen ons in ‘t harnas jagen. Bovendien is tekenfilm plus de rechten ook niet bepaald goedkoop. Op dat moment zag ik hoe Evert-Jan, m’n zoontje, een gezichtje op z’n wijsvinger tekende. Bingo! Ik belde meteen m’n creatief directeur en die werd ter plekke razend enthousiast. Geen Wicked Willie dus. Geen tekenfilm. Maar levensecht gefilmde normale vingers. Zijn idee van een tekenfilm was ook eigenlijk een beetje vorige eeuw, gaf ie eerlijk toe, en hij beloofde meteen een piepjong fris eigentijds team op ons account te zetten. Ge-wel-dig hè!  Dus eigenlijk heeft Evert-Jan de aanzet tot het idee gegeven. Maar noem ‘m hier maar niet, want hij wil niet dat ze op school weten dat z’n moeder achter deze campagne zit. Pubers hè, die gaan zich schamen voor hun moeder.

Wat ik niet begrijp zijn die viespeuken die onze onschuldige vingerpoppetjes nog steeds pratende geslachtsdelen noemen. Of eigenlijk begrijp ik het best. Ze zijn gewoon jaloers natuurlijk op een concept dat qua productie geen drol kost. En waarin je wereldsterren nog leuker dan echt voor alleen de muziekrechten kunt laten optreden. Trouwens dat piepjonge team heeft me niet teleurgesteld. Dat heeft, om maar wat te noemen, die hit wat tekst betreft fenomenaal aan ons product aangepast. Gerard zei dat René Froger daar een puntje aan kan zuigen. Waarna hij weer vreselijk moest lachen. Nou moet ik ook zeggen dat dat team de hulp had van een dijk van een strateeg. Wat z’n feitelijke inbreng precies was? Eh… nou… ik heb alle besprekingsverslagen niet zo gauw bij de hand. Maar z’n inbreng was wel degelijk substantieel, hoor.  En dan moet ik natuurlijk ook nog noemen de onvoorstelbare professionele know how van de directeur van ons mediabureau. Die beloofde dat geen Nederlander meer een avond televisie kan kijken zonder net als bij Nick en Simon minstens vijf keer Geer en Geer langs te zien komen. En vraag je ‘m dan of dat niet misschien een heel klein beetje zou kunnen gaan irriteren, dan kijkt ie je aan en zegt: Laat me je een ding leren, Vivian, Irritatie is ook communicatie. Ge-wel-dig hè.'

Gesprek dat best ‘ns uit de mond van brand director bij Simpel Vivian Butzelaar zou kunnen zijn opgetekend door F. Pels.

Deze blog van oud-reclameman Frank Pels komt van zijn site Opportunisten.nl