Netwerken: de glamour variant

Hoe dat zo kwam?
Een paar jaar geleden ben ik mijn eigen marketing- en communicatiebureau gestart. Mijn belangrijkste kapitaal? De dingen die ik wist (vakkennis) en de mensen die ik kende (netwerk). Het lag dus voor de hand dat ik in beide moest blijven investeren.

Dat klinkt goed, maar in de praktijk valt dat niet mee. Als kleine zelfstandige in een dynamisch vak is de verleiding groot, alleen operationeel bezig te zijn. Er zit dus niets anders op dan jezelf periodiek een flinke schop onder de kont te geven. Léés die vakliteratuur! Hup, achter dat bureau vandaan, ga naar die PIM-bijeenkomst! Schrijf je in voor die workshop! Zet die PC nou eens uit (Uit? Uit? Dat ding kan uit???) en ga naar die netwerkavond!

VMC laat van zich horen
Tijdens MarCom 2008 kwam ik met een ruk tot stilstand bij de stand van VMC en vergaapte me. VMC, was dat niet die club met die gortdroge, kleurloze website, waar een heel reglement aan regels opstond om je af te schrikken als je per se lid wilde worden? Ik had blijkbaar even iets gemist. Wat ik hier zag was een flitsende, levendige club van enthousiaste vakgenotes.

Ik had een leuk informeel gesprekje met voorzitter Madelon Engels, neusde nog wat rond en werd steeds enthousiaster. Ik had al bijna mijn handtekening gezet, toen ik me opeens afvroeg of dit was wat ik wilde: lid worden van zo'n vrouwenclub. Wat is er tegen op een gemêleerd gezelschap?

Voegt een vrouwennetwerk iets toe?
Een gewetensvraag, wat mij betreft. Heel in de verte doet het me denken aan de rokerige herenclubs van ooit, waar dames niet welkom waren. Als marketeer segmenteer ik me suf, maar in het dagelijks leven houd ik erg van verscheidenheid.

En toch?
En toch besloot ik, tamelijk impulsief, lid te worden van VMC en maar te zien wat ervan kwam. Welke vrouw wil er tenslotte geen lid zijn van een netwerk dat haar leden omschrijft als "sterke, stoere, ambitieuze, beetje gekke, sexy, feminiene, hoogopgeleide vakvrouwen"?

De eerste bijeenkomst die ik meemaakte, een netwerklunch met Kobalt, was veelbelovend. Leuke vrouwen, fijne gesprekken, hip restaurant, prima onderwerp (media-investeringen, what else?) en last but not least fantastisch eten (in mijn Bourgondische ogen niet geheel onbelangrijk).

Feestje!
Na de herpositionering is VMC flink gegroeid en telt inmiddels tegen de 500 leden, waarvan - volgens mijn onzorgvuldige schatting - ongeveer een derde op kwam dagen bij de lancering van het magazine. Het feest vond plaats in het splinternieuwe Courthotel De Rechtbank in Utrecht en was al net zo glamorous als de glossy zelf. Iedereen praatte met iedereen, visitekaartjes vlogen over en weer en tussen dat alles renden vrolijke obers en serveersters rond met verrukkelijk eten op werkelijk enorme dienbladen.

V-Style!
Hoogtepunt van de avond was uiteraard de daadwerkelijke lancering van het magazine. Een kruising tussen Adformatie en Linda was het doel, en al bladerend constateer ik dat dat goed gelukt is. Onderwerpen als mobile marketing, interimmen, stedentochtjes, onthaasting, vakliteratuur, kleding, het komt allemaal voorbij. Een erg leesbaar blad in een frisse, glossy style. V-Style!

Lang verhaal kort?
Ik geef het toe: lid zijn van VMC is leuk. Het is een combinatie van leerzaam, vakgenoten ontmoeten, nieuwe inspiratie opdoen en? ondertussen ook nog lol hebben. En juist dat laatste maakt het zoveel aantrekkelijker om achter die PC vandaan te komen.

Meer lezen?
Website VMC
Artikel op Reclameweek over V-Style