Adblocking: eigen schuld dikke bult

door Rogier Vijverberg

Vorige week barstte de bom. Was het eigenbelang van Apple? Of niet meer dan een volgende, logische stap? Wereldwijd zijn al meer dan 300 miljoen blockers geïnstalleerd, dus je kunt moeilijk beweren dat Apple het voortouw neemt.

Adblockers bestaan en floreren omdat uitgevers, adverteerders en reclamemakers de mens simpelweg uit het oog verloren zijn. Laten we wel zijn. Vaker, meer, opdringeriger, achtervolgend: in het gevecht om aandacht zijn niet de meest subtiele instrumenten ingezet.

En dan zijn we er nog niet.

Programmatic is het nieuwe toverwoord in media-inkoop. Inkopen van reclameruimte is verworden tot een computerspel, waarbij de voorspelling is dat binnen een paar jaar 80% van de media-inkoop programmatic zal zijn. Supply side platforms, ad exchanges, trading desks, algoritmes, real-time bidding; de toekomst van reclame en creativiteit ligt in handen van programmeurs en econometristen. Als je ‘Dit kan niet waar zijn’ van Joris Luyendijk hebt gelezen, herken je de terminologie.

Het is tijd om met andere ogen naar adblockers te gaan kijken. Uitgevers en zelfs het IAB in de VS praten over verbieden en het aanspannen van rechtszaken. Kansloos en zinloos, want het probleem zit te diep. Er is gewoon te veel reclame. En iedereen heeft het recht om reclame te weigeren.

De reclame-industrie en de uitgevers moeten op zoek naar een nieuwe, menselijke maat, waarop reclame weer vermaakt of waarde toevoegt in plaats van irriteert. Hoe maken uitgevers duidelijk dat alleen de zon voor niets opgaat?

Ik denk - of liever: hoop - dat we over een paar jaar terugkijken op deze fase als een cruciaal draaipunt. Dit was het moment waarop de drang naar steeds ‘meer reclame’ over ging in de behoefte aan ‘gewenste reclame’. Ophouden dus met jammeren allemaal en voorwaarts. Genoeg werk aan de winkel. 

Rogier Vijverberg is ECD van SuperHeroes Amsterdam. Het bureau is op een missie: ‘To save the world from boring advertising’.