Er zit nog niet erg veel muziek in de lokale verkiezingen

Vorig jaar schreef ik op deze site over muziek in verkiezingscampagnes. Ik behandelde klassiekers uit het buitenland, van het geslaagde ‘Don’t Stop’ bij Bill Clinton tot het mislukte ‘Born in the USA’ van Raegan, en besprak onder andere onze eigen trots Bob Fosko, grootvader van de campagnemuziek. Hoe wordt er tijdens deze verkiezingscampagne muziek ingezet?

Waarom?

Allereerst  even wat context: waarom gebruik je als merk muziek in je campagne? Hier is veel onderzoek naar gedaan. Allereerst trekt het de aandacht, wel zo prettig aangezien alle merken strijden om de beperkte aandacht van de consument.

Muziek activeert daarnaast het emotional transfer in het brein, oftewel: het kan de nodige emotie toevoegen aan een campagne. Passende muziek zorgt volgens Les Binet e.a. voor 16% toename in effectiviteit (merkbekendheid, merkvoorkeur en aankoopintentie) vergeleken met reclame zonder muziek. Tot slot kan muziek een merkassociatie opbouwen, zoals Thierry Baudet vorig jaar deed met ‘Leef’ (van André Hazes) om zijn coronastandpunt te onderstrepen. Oftewel, muziek kan je positioneren én zorgt voor effectievere uitingen.

Kneuterigheid

Vorig jaar zagen we dat partijen voor de Tweede Kamerverkiezingen werkten met professionele teams die afgewogen keuzes maken. Ploumen speelde de vrouwenkaart, Baudet de vrijheidskaart en Kaag de verbindingskaart. Bij de Gemeenteraadsverkiezingen zijn er natuurlijk veel lokale partijen die het credo ‘there is no such thing as bad publicity’ hanteren.

Leuk voorbeeld is PNL die ABBA’s ‘Money Money Money’ verbasterden naar ‘Ronnie Ronnie Ronnie’ – vrij naar lijsttrekker Ronnie Tijssen. Special voor Groep de Mos coverde Frans Ashwin het nummer van Donnie ft. René Froger. Hij maakte 'Ik heb De Mos gestemd' in plaats van 'Ik heb die bon gepakt'. Eerder gebruikte de partij al James Bond-muziek om de nummer twee, Rita Verdonk, aan te kondigen. Lokale kneuterigheid.

 

Landelijk beleid

Het is overigens wel een beproefde methode van merken om bestaande liedjes te coveren. Niet voor niets gebruikt Dacia Duster ‘Another One Bites The Duster’ en ‘Don’t Worry Be Duster’.

Originele liedjes gebruiken kost niet alleen veel geld om te clearen maar voor politieke partijen komt daar nog bij dat uitvoerende artiesten, bang om fans te verliezen, vaak niet staan te springen om zich met een partij te identificeren. Marco Borsato wilde niet dat PvdA ‘Rood’ gebruikte, Het Goede Doel werd boos toen Wilders ‘België’ gebruikte en CDA mocht ‘Glimlach van een kind’ niet gebruiken.

Coveren is dus een veilige optie. SP en Forum voor Democratie deden dat door afgelopen maand respectievelijk ’65 jaar trillend op mijn benen’ (in plaats van Doe Maars ’32 jaar’) en ‘Ga niet scannen’ (in plaats van ‘Ik wil zwemmen’) te lanceren. Extra opvallend omdat pensioen en corona geen lokale thema’s zijn. Het onderstreept de keuze van veel landelijke partijen om een landelijke campagne te voeren. Verder is het veel stockmuziek dat de klok slaat.

Vorige Gemeenteraadsverkiezingen

Vier jaar geleden was het beeld niet veel anders – met als subtiel verschil dat we toen in de Luizenmoeder-hype (link:) zaten. Het is wél mooi om van de vorige verkiezingen te kijken naar de uitslagenavond, de plek waar – zo constateerde ik vorig jaar (link: ) al – vaak uitglijders worden gemaakt.

Klaver claimde zijn overwinning met ‘I gotta feeling’, een nummer dat republikein Ted Cruz eerder gebruikte, maar ook Job Cohen (2010) én Alexander Pechtold (2011). Bij Rutte klonk na zijn overwinning ‘Blurred Lines’ – een nummer waar bijvoorbeeld in The Guardian al over werd geschreven dat het een verkeerde attitude toont ten opzichte van seks. Maar goed, toen was de campagne al klaar en waren er dus geen consequenties in het stemlokaal

 

De meeste partijen houden vooralsnog hun kruit droog. Deels omdat ze weten dat een uitglijder snel is gemaakt, maar ook omdat de campagne – net als vorig jaar – wordt overschaduwd door de actualiteiten. Of zouden ze zich onvoldoende bewust zijn van de kansen die het biedt?

Rens Dietz is communicatiewetenschapper en heeft verdiept in de rol die muziek speelt in politieke campagnes. Alles over dit onderwerp vind je op de site campagnemuziek.nl die hij heeft opgezet.