Deze week was Reinier Steures, CEO/eigenaar van reclamebureaus Natwerk en Unlike en medoprichter van RA*W, curator van Random Pic(k) Of The Day For A Week. Vijf dagen lang deelde hij zijn inspiratie op de LinkedIn-pagina van Nils Adriaans én Adformatie (één bijdrage per dag).
Steures over zijn week: '5 januari is mijn vriendin uitgerekend. Nu is dus een goed moment om na te denken over mijn leven en wat ik mee wil geven aan mijn zoon. Dus nu ik voor deze rubriek moet nadenken over mijn inspiratiebronnen kan ik daar mooi op inhaken.'
Hier zijn 5 pic(k)s:
1. Mijn moeder
'Mijn eerste inspiratiebron is mijn moeder. Niet alleen omdat ze een geweldige moeder is, en mij heeft opgevoed tot wie ik ben geworden, maar in dit geval om een andere reden. Mijn moeder heeft les gegeven in textiel (academie) en beeldende vorming (basisschool) en nu geeft ze schilderles aan kinderen (en ex-kinderen die inmiddels volwassen zijn geworden) in het atelier onder mijn ouderlijk huis in hartje Jordaan in Amsterdam.
Op deze foto zie je hoe het atelier eruit ziet: levendig en rommelig, duidelijk dat er wordt geleefd, beleefd en gecreëerd. Je ziet een foto (ingezoomd) van 'De schepping van Adam' van Michelangelo uit de Sixtijnse kapel. Dit is een typische opdracht die mijn moeder aan haar leerlingen geeft om te schilderen. Zij leert hen eigenlijk meer kijken dan schilderen. Al zie je aan de resultaten links dat dat niet helemaal klopt.
Daaronder hangen een paar tegeltjes van typische uitspraken van mijn moeder die haar leerlingen voor haar hebben gemaakt.
"Je bent een schat"
"Nu nog even een achtergrondje"
Maar vooral "Kan ik niet, dat ken ik niet" is een geweldige.
Dit is niet alleen de regel van haar schilderclub en het thema van mijn opvoeding. Inmiddels is het ook het motto binnen Natwerk.
Ik geloof dat veel van onze campagnes bij andere bureaus zouden sneuvelen omdat een productiepartij/bouwer of wie dan ook heeft aangegeven dat iets niet mogelijk is. Wij gaan dan vervolgens nog een stap verder en wordt 'het niet kunnen' een uitdaging. Als het op papier kan, kan het in het echt ook. Ongeacht het budget. Juist die campagnes krijgen de meeste aandacht van de pers en behalen het gewenste effect voor onze klanten.
Kortom: kan ik niet, dat kennen we niet.
Grote kans dat dit een rode draad wordt voor de komende dagen waarin ik elke dag een random pick deel.
Of dat het juist een thema als 'opvoeding' gaat zijn. Want ja, ik vind dat de reclamewereld nog wel wat kan en mag leren ;-)'
2. 'Ik deed elk jaar mee met de klassieke producties van het Barlaeus Gymnasium'
'Na gisteren mijn moeder als inspiratiebron te hebben besproken, ook vandaag geen reclame. Eigenlijk haal ik mijn inspiratie zelden uit de reclame. Maar juist uit kunst, mode, literatuur en in dit geval toneel.
Van kleins af aan bezoek ik vaak het theater. Vroeger ging ik met mijn beste vriendinnetje Francine (en onze moeders) naar de Krakeling in Amsterdam. Ook deed ik elk jaar mee met de klassieke producties van het Barlaeus Gymnasium. We gingen naar het Amsterdamse Bostheater en de Stadsschouwburg op het Leidseplein werd een grote bron van inspiratie. Met name alles van Belgisch directeur en regisseur van het ITA (Internationaal Theater Amsterdam), Ivo van Hove. Of hij nou klassieke en dus veelvoudig gespeelde stukken bewerkt of minder bekende verhalen gebruikt, hij weet me altijd te verrassen. Het gebruik van ruimte, het decor/set (soms inclusief video) en muziek is echt ongeëvenaard en altijd vernieuwend. Nationaal, maar ook internationaal is hij gevierd.
Toen mijn vriendin en ik 3 jaar geleden in NYC waren, hadden we de mazzel dat het veel bekroonde 'The Network' op Broadway speelde (zie foto) met Bryan Cranston (bekend van onder andere Breaking Bad). Dit stuk was voor mij ondanks of juist omdat we staanplaatsen hadden - ja die bestaan daar - het absolute hoogtepunt uit zijn oeuvre. Hij heeft een overduidelijke signatuur. Iets wat eigenlijk iedereen in de creatieve industrie zou moeten hebben. Ik denk ook dat juist die signatuur momenteel erg ontbreekt in het Nederlandse reclamelandschap. Ik hoop dan ook heel erg dat we dat met Natwerk wel (kunnen) bewerkstelligen en iedereen ons Niet Normaal Effectieve werk zal herkennen.
Trouwens, over een kleine maand is Age of Rage het volgende stuk dat ik van Ivo van Hove ga bezoeken en ik raad jullie allen aan om hetzelfde te doen. Al helemaal omdat het theater onder druk staat en er steeds minder mensen kaarten kopen.'
3. De eeuwige bron - We zijn allemaal grotendeels Peter
'Van mijn derde pick, dat ik eerder al van mijn moeder had gekregen, heeft Ivo van Hove in 2014 een toneelstuk gemaakt.
Dit boek is zo goed dat ik het er nog steeds af en toe bij pak. Het staat inmiddels ook vol met aantekeningen… Al komt het uit 1943, ik vind het nog steeds mega-relevant. Vooral voor ons, in de creatieve industrie.
Het gaat over twee beginnende architecten. De ‘vrije’ architect Howard Roark die creëert om het creëren en de commerciële architect Peter Keating die creëert wat zijn klanten van hem vragen. We volgen beide heren gedurende hun carrières. Waar Peter grote financiële successen behaalt is hij eigenlijk erg ongelukkig, maakt hij inwisselbare gebouwen en laat hij niets duurzaams achter. Howard kiest een ander pad. Een pad van armoede maar wel één waarbij hij gebouwen creëert, die vernieuwend zijn en een legacy achterlaten. Hij leeft in armoede omdat hij geen toezeggingen doet aan zijn opdrachtgevers en daardoor constant klanten verliest. Zijn intenties zijn zelfs zo puur dat hij zijn creaties vernielt, wanneer hij niet gelooft in de bestemming die zijn klanten voor ogen hebben.
Dit dubio speelt natuurlijk in zekere zin ook voor mij en iedereen in de reclame. We leveren oplossingen voor de uitdagingen van onze klanten en partners.
We zijn allemaal grotendeels Peter uit The Fountainhead. Echter, we weten en geloven dat de creatieve en innovatieve oplossingen van onze eigen signatuur - dus zoals Howard bedenkt en maakt - stiekem ook veel effectiever kunnen zijn dan die almaar voorspelbare oplossingen (van Peter). Omdat merken vaak conservatief kiezen voor iets dat zij (en hún klanten) al kennen, blijven we veel van hetzelfde maken. En krijgen we saaie, functionele gebouwen en in ons geval reclames die vaak niet écht het verschil maken.
Denk hierbij ook aan de keuze die Henri Ford lang geleden gaf: ‘Willen jullie een sneller paard of een auto?’ Niemand wist wat een auto was en daarom kozen we vol overtuiging voor het paard. Het is aan ons, bureaus, om merken en daarmee consumenten te overtuigen met de juiste data en argumenten. Helaas lukt ons dat ook niet altijd.
Wat doe je dan? Gaan voor commercieel succes of geschiedenis schrijven? En hoe hou je daarin zowel je klanten als je creatieven tevreden? En kunnen we dan ook nog iedereen op kantoor betalen?
Een hele dunne lijn die ik dagelijks bewandel met mijn bureaus Natwerk en Unlike. Ik ben er overigens wel van overtuigd dat die gouden combinatie mogelijk is. En zelfs als deze niet bestaat heb ik elke dag heel veel plezier in deze reis.
Zodoende raad ik iedereen die bij ons komt werken ten sterkste aan dit boek te lezen. Zo ook degenen die dit nu leest.'
4. Duurzame kunst - En toen was er licht
'Ik ga graag naar het museum, ook wanner ik in het buitenland ben. Zelfs als ik naar een uitwedstrijd ga van mijn grote liefde Ajax zoek ik uit wat er waar te zien is. Zo bezocht ik 8 uur voor de 4-4 bij Chelsea, 2 jaar geleden toen Ajax nog in betere tijden verkeerde, Tate Modern, voor het werk van held Olafur Eliasson.
Één van de indrukwekkendste dingen die ik de afgelopen tijd heb gezien was in Californië. Het was een enorme installatie van Bruce Munro: een groot wijnveld vol met lampjes op zonne-energie. Om 19 uur als het nog licht is loop je naar het veld. Een paar minuten later loop je in het donker door miljoenen lampjes in verschillende kleuren.
Ik merk dat ik enorm veel energie krijg van kunstenaars en hun doorzettingskracht om hun droom uit te voeren. Als ik eerlijk ben, vind ik het jammer om te zien hoeveel mooi werk er in Keynote blijft staan zonder uitkomst.
Ik prijs mij gelukkig met veel kunstenaars in mijn omgeving. De Sunne, een schitterende lamp op zonne-energie van Marjan van Aubel, begon als droom en werd werkelijkheid met crowdfunding. Inmiddels hangt deze in onze babykamer zodat ik mijn zoon vanaf zijn geboorte kan inspireren. Bekijk ook haar meest recente installatie Solar Pavillion op de Dutch Design Week of de aflevering van Tegenlicht waarin zij laat zien dat energie opwekken met de zon naast goed voor het milieu er ook mooi uit kan zien en je dat proces zelfs intens kunt beleven.
Of kunstenaar Frederik Molenschot, bekend van zijn enorme grote bronzen lampen die gebaseerd zijn op steden en landschappen en vertegenwoordigd door de wereldwijd bekende Carpenters Workshop Gallery. Loop bij Fred naar binnen in zijn werkplaats annex huis en je wordt overladen met inspiratie in de vorm van kunstwerken in alle vormen en maten.
Wellicht niet helemaal toevallig dat alle vier bovengenoemde kunstenaars het thema licht of duurzaamheid aanraken. Dat houdt mij natuurlijk ook erg bezig. Bovendien, vorm zonder inhoud doet mij niet zoveel.'
5. 'Die verschillende mensen probeer ik ook in mijn werk om mij heen te verzamelen'
'De afgelopen dagen heb ik Adformatie gespamd met mijn inspiratie. En als ik zo terugkijk kan ik nog veel meer dingen en links bedenken die mij constant inspireren. Denk bijvoorbeeld aan mode van Maison Martin Margiela of de muziek van de Stones. Eigenlijk zijn het vooral mensen en hun intenties die mij inspireren. Daarom ook mijn random pick van dag 5: mensen.
Van kleins af aan heb ik veel verschillende mensen om mij heen gehad. Van jong tot oud, van zakenmannen tot F-siders, en van corpsleden tot (recreatief) verslaafden. Die verscheidenheid aan mensen zorgt ervoor dat ik mijn blik wijd en open hou en daardoor ook open blijf staan voor de mening en visie van anderen (ook al zijn die niet altijd de mijne).
Na mijn afstuderen aan de UvA (Business Economics - Organisation Economics) besloot ik om in de reclamewereld te gaan werken in plaats van strategie consultancy - juist omdat in de reclame een opleiding, cijfers en een stropdas er niet zoveel toe doen.
Ik geloof ook dat de interesse in mensen ervoor heeft gezorgd dat we jaren geleden RA*W hebben opgericht. We vonden dat de industrie beter kon worden georganiseerd en geloofden dat we veel meer uit ons talent konden halen. En dat we dat talent de ruimte moe(s)ten geven om zich te kunnen ontwikkelen. Die gedachte zet ik nu ook door met onze Directeur Talent & Development Sebastiaan Spaan (gedragspsycholoog) die zich volledig bezig houdt met het Natwerk team dat 45 mensen telt.
Natwerk is nog steeds onafhankelijk waardoor we ons echt op ons werk en onze talenten kunnen focussen. Bovendien zitten we in tegenstelling tot veel andere bureaus niet in het Havengebied of rondom het Olympisch Stadion, maar op een inspirerende locatie in 'mijn' Jordaan. Een gezellige plek waar onze buurtbewoners een kop koffie komen drinken. Zo kwam onze buurman Cees gisteren mijn collega’s drie paar botte schaatsen aanbieden voor het geval het zou gaan vriezen.
Die verschillende mensen probeer ik ook in mijn werk om mij heen te verzamelen. Ondanks dat ik zie dat het Natwerk-team nog niet divers genoeg is en wij niet geheel ontkomen aan de Amsterdamse bubbel, zie ik wel dat verschillende collega’s elkaar en mij elke dag weer energie geven met hun eigen specialiteiten.
Wat we nog niet intern hebben zoek ik dan op bij mijn zakelijk adviseurs of in onze samenwerkingen. Zo zit ik in het bestuur van Forward·Inc, een stichting die nieuwkomers helpt om zichzelf te ontwikkelen tot ondernemer met als doel zich thuis te voelen in hun nieuwe land. Of bijvoorbeeld in ons partnership met het schitterende Bonne Suits. Voor wie Bonne niet kent: hij heeft met zijn pakken een platform gecreëerd voor creativiteit, duurzaamheid, inclusiviteit, literatuur, muziek en kunst.
Al deze initiatieven en mensen creëren en dragen bij aan de Natwerk-cultuur. Zie in dat kader de video van ons laatste Natwerk-feest waar veel van bovenstaande samen kwam en Boekoesam optrad in onze Febo Franchise op de Rozengracht.’
Komende week is Jorieke de Vries, Head of Marketing van Lidl, curator van #RPOTDFAW.
