Konden Nederlandse politici en mediamakers iets leren van het enige grote verkiezingsdebat tussen Angela Merkel en Peer Steinbrück ? Op 22 september zijn er Bondsdagverkiezingen in Duitsland. Ik heb maar enkele elementen kunnen ontdekken
Dus als ik het goed begrijp, zijn er aanzienlijke aantallen Nederlanders die bereid zijn mensenoffers te brengen voor hun geloofsovertuiging. Want je kinderen niet laten inenten, betekent hen mogelijk blootstellen aan dood (mazelen) of verminking (polio).
Wat een krap in zijn tijd zittende mens in toenemende mate hindert, is dat je wel nieuws krijgt aangeboden, maar dat je nauwelijks de kans krijgt te interpreteren wat dat nieuws nu waard is. Een paar voorbeelden.
Wie ben ík, dat ik onze ‘Premier-optimiste’ zou durven tegenspreken ? ‘Dit prachtige land’ verdient gewoon een bestedingsgolf, na dat eenduidige Sociaal Akkoord. Maar mag ik wel zeggen, dat mij aan ‘dit prachtige land’ toch iets opvalt ?
Vanuit communicatie-oogpunt was het eerste optreden van de heer Bergoglio natuurlijk fascinerend. Heeft hij een strategisch beleidsprogramma in gedachten? Waren zijn eerste boodschappen helder ? Was het management by speech? Leefde hij zijn ambities zelfs vóór?
Veel communicatie-adviseurs zullen – net als ik - te maken hebben met de populistische en politieke vulkaanuitbarstingen over de inkomens van de topmensen die zij mogen adviseren.
Heeft dat vak van communicatieprofessional nog wel énige zin bij het tegengaan dan wel beheersen, of zelfs maar uítleggen, van al die big time misstanden? Zie het groteske falen, of de grootheidswaan, of de zelfverrijking, de corruptie, de fraude, de mislukte fusies, de ontsporende projecten, of de ontoereikende bescherming tegen hackers, bij 1 of meer:
Ik heb het echt geprobeerd: me groen en geel te ergeren aan die voorspelbare wauwelpartijen over de abdicatie. Dat ben je aan je stand als republikein nu eenmaal verplicht.