De SNS-Reaals en wij, de profi’s

• financiële instellingen
• bouwbedrijven
• grootgrutters
• autobedrijven
• softwarebedrijven
• woningcorporaties
• ziekenhuizen
• zorginstellingen
• onderwijsinstellingen
• het openbaar vervoer
• universiteiten (hoogleraren)
• pensioenfondsen
• hogere en lagere overheden
• advocatenkantoren
• accountantskantoren
• toezichthouders

Nee natuurlijk niet, hier spelen de communicatie-adviseurs, de woordvoerders, de mediatrainers, de personal coaches, geen enkele rol van betekenis. Hoe druk zij het ook hebben, of hoe druk zij zich ook maken. Ze hebben niets weten te voorkomen, niets weten te repareren, hooguit dunne smoezen helpen bedenken. Kaf, verwaaiend in de wind.

Dus moet dat vak van communicatie-professional drastisch worden opgewaardeerd.
1. Er komt een toegangspoort tot het vak, waarbij wordt verlangd dat elke profi óók 1 en liefst 2 masters strategisch management, of financiering dan wel overheidsfinanciën, met succes heeft weten af te ronden. Zoals geen communicatieprof tegenwoordig nog zonder besef van de werking van social media kan, kan hij ook niet meer zonder voldoende inzicht in strategisch management en financiering.

2. Elke organisatie van een bepaalde omvang wordt wettelijk verplicht 1 zo’n communicatie-professional in de Raad van Bestuur of directie te benoemen. Dito bij RvC of RvT.

3. De taak van die prof wordt uitdrukkelijk óók die van het organiseren van de tegenstem. Hij moet de capaciteit en het budget krijgen om elke voorgenomen beslissing (van het type: “Weet je wat jongens, we gaan in het voor ons volstekt vreemde vastgoed , in landen die we absoluut niet kennen. Dát wordt cashen!)”, door kritische derden vertrouwelijk te laten toetsen. Een risico-analyse; op falen of fraude. Imagoschade voorkomen.

4. Hij wordt juridisch afdoende beschermd als klokkenluider, zodat hij ongestraft naar buiten kan treden als het bestuur de waarschuwings-signalen toch negeert.
De aandeelhouder, de werknemer, de toeleverancier, de reiziger, de pensioentrekker, de belastingbetaler, de kiezer, zij allen hebben daar volstrekt recht op. De Wet Openbaarheid van Bestuur, het Jaarverslag en wat competente journalisten zijn veel te kleine - pathetisch kleine - wapentjes. Er is meer nodig: een meedogenloze check op al deze ontoelaatbare gekte.

En als deze opzet er niet komt, dan zou ik communicatieprofi’s willen adviseren een ander vak te kiezen.
Een sector zónder misstanden wil me alleen niet zo gauw te binnen schieten….

Ton Planken is communicatie-strateeg en mediatrainer. Hij was medewerker Openbare Financiën aan de Erasmus Universiteit Rotterdam.