“Als mensen bereid zijn te geloven dat de zoon van God uit zijn graf is opgestaan, of dat iedereen die geen muslim is een vijand is, dan moet het fluitje van een cent zijn om ze te laten geloven dat jouw merk beter is dan alle andere merken, zou je zeggen.”
Het beste restaurant waar ik nooit heb gegeten is waarschijnlijk El Bulli in Roses, aan de Costa Brava. Ell Bulli is het culinaire bedevaartsoord van Ferran Adriá, de geniale of knettergekke Spaanse chef, surrealist, deconstructivist, moleculair experimentalist, brand ambassador en binnenkort ook digitale smaakverbeteraar.
Verantwoord, ethisch, duurzaam ondernemen, hoe je het ook wilt noemen, is een ontwikkeling die elk weldenkend mens alleen maar kan toejuichen. Ondernemingen willen en mogen laten weten dat ze eraan meedoen. Maar hoe vertel je het? Soms mag het wel wat minder ronkend en zelfgenoegzaam vind ik. En dan kijk ik vooral naar de hele grote ondernemingen, waar mensen zouden moeten werken die het verschil tussen stimulus en respons niet meer uitgelegd hoeven krijgen.
Dit jaar is het 100 jaar geleden dat Bill Bernbach werd geboren, de Ad Age reclameman van de eeuw (de 20e, ja). “Reclame is een kunst”, is een van Bernbach’s bekendste uitspraken. Vooral creatieven mogen deze woorden graag citeren. Zelf beheerste Bernbach de reclamekunst als weinig anderen. Maar hoe zou hij het gedaan hebben in het digitale tijdperk, waar alles testbaar is en getest wordt? Als Bill Bernbach ergens de pest aan had, dan was het aan research.
In de oude dagen was het leven simpel. Op een reclamebureau had je account, media en creatie. Het accountpersoneel hield zich bezig met alles waar cijfers bij kwamen kijken. De mediamensen kochten millimeters in en brachten de korting binnen waar het bureau van bestond. Creatie ging als volgt: de copywriter schreef, de art director maakte schetsen ter grootte van een postzegel en de werktekenaars knipten, plakten en wreven af.
“De wereld hield de adem in”, zal later worden geschreven over de rampen die Japan teisteren na de aardbeving en tsunami van 11 maart 2011.
'Leuk' is een woord dat met deprimerende regelmaat opduikt als het over schrijven gaat.
De folder van Kruidvat is voor de vijfde keer op rij door een consumentenpanel gekozen tot folder van het jaar. Geen geringe prestatie in het gezelschap van al die andere retail grootheden. Dezelfde dag dat ik dit las, dropte Adformatie de nieuwste tv-commercial van Kruidvat in mijn inbox. Een toeval die mij ertoe brengt even stil te staan bij de reclame van mijn favoriete drogist.