Huisje Boompje Barbie

Beste Rocco,

Ik wil het weer met je over de belastingdienst hebben. Niet als exponent van de door jouw verafschuwde sorry overheid, maar als triest voorbeeld van het hebben van verkeerde vriendjes.
Ik doel niet op Boeing, Prada, Walt Disney of U2 en the Rolling Stones die vrienden van ons landje zijn vanwege ons belastingklimaat.

Ik heb het over Barbie. Ken je haar? Ooit gezien in Oh Oh Cherso? 1,5 miljoen Nederlanders keken naar deze realityshow over vakantievierende Haagse Jongeren. Dus kwamen de onvermijdelijke spin offs en vergaapte het volk zich massaal aan Barbie’s bruiloft en sinds dit jaar worden we getrakteerd op Huisje Boompje Barbie, dat bijna 900.000 kijkers per keer trekt.
De belastingdienst zette voor haar nieuwe radiocommercial over toeslagen Barbie in, omdat, zo leerde ik van een woordvoerder van het ministerie van Financiën, zij met een knipoog toenadering tot het volk zocht. Tja en toen werd de man van Barbie die zelfde week opgepakt op verdenking van drugshandel.

Een storm van verontwaardiging stak op. Twitteraars, politici en journalisten spraken van een verkeerd signaal en misbruik van belastinggeld en nog geen dag later werd de commercial stop gezet.
Barbie als friend of the brand. Over dit fenomeen, door Grant McCracken celebrity endorsement genoemd, gaat deze brief.
Verbaas jij je soms ook zo over de keuze van merken? De belastingdienst is niet de eerste die blundert. Onlangs vergaloppeerde het beroemde parfumhuis Chanel No 5 zich met toch niet de eerste de beste acteur. Brad Pitt prijst als eerste man een vrouwengeur aan op een manier die volkomen averechts werkt en leidt tot parodieën op het internet. Chanel die een slordige 7 miljoen dollar betaalde aan Pitt trok de commercial weliswaar niet in maar paste hem wel aan.

Waar gaat het mis? Is het gebrek aan vakkundigheid? Blind opportunisme? We weten toch dat geloofwaardigheid en authenticiteit de belangrijkste criteria zijn bij de inzet van een bekend persoon voor je merk?
Het inzetten van influencers voor merken neemt een enorme vlucht en kan, mits goed gekozen en uitgevoerd, waardevol zijn. Nieuwe bedrijfjes als social influencers, spread the brand springen hier gretig op in. Zij koppelen invloedrijke twitteraars aan adverteerders die betalen voor het promoten van hun product. Interessant om deze trend te blijven volgen, vind je niet? Want een fout als de belastingdienst is snel gemaakt.

Zelf denk ik dat tegen echte mensen die je verhaal uitdragen geen celebrity op kan. Terecht dan ook dat Dela bij de San accenten vorige week adverteerder van het jaar werd door de prachtige geloofwaardige en authentieke “ voor elkaar “ campagne.

Beste Barbie, eh Hanneke,

Lastige brief dit. Omdat het erg moeilijk is om het hier niet mee eens te zijn. Natuurlijk is het een blunder van jewelste om met een obese idioot met een strafblad in zee te aan. Taakstraf voor de reclamemaker die dat bedacht heeft. Belastingverhoging voor de communicatieadviseur bij de Belastingdienst die dacht: dommer kunnen we het niet maken, maar het kan vast nog wat ranziger. Het is mij tot nog toe gelukt om geen bewegend beeld van Barbie en haar vrienden te hoeven aanschouwen.

Ik ken haar portret en dat spreekt boekdelen (ongelukkige metafoor in dit geval). We moeten het Barbie niet kwalijk nemen dat ze haar 15 seconds of fame claimt. De werkelijk schuldige is de programmaker, de kijkcijferfetisjist die ons de Barbies van deze wereld toont - zoals nu nog steeds in vage Balkanrepublieken of verafgelegen Chinese provincies de kermisexploitant geld verdient aan de vrouw met de baard en de man met drie borsten.

En wij- jij en ik - zijn ook schuldig - omdat we nieuwsgierig zijn naar het afwijkende, het domme, het lelijke. In mijn ideale wereld wordt er niet gevolgd. Wordt er niet gesmuld van het onvermogen van anderen. In mijn ideale wereld zijn er geen iconen, die icoon zijn omdat ze icoon zijn. Of omdat ze holle kreten slaken op sociale media. Weg daarmee! In mijn ideale wereld volg ik alleen mezelf. En dat is al moeilijk genoeg.