Tekst: Joachim ter Haar*
Elk nadeel heb zijn voordeel.
Maar wat is dat voordeel dan? Het vertrek van De Maestro vorige week is de uitzondering op zijn eigen regel. Ik kan er zo snel geen bedenken. Een tijdperk is afgesloten, geïllustreerd door een Nederlands elftal dat sinds begin jaren zestig niet meer zo slecht speelt.
Of toch? Laat dan in ieder geval zijn naam behouden blijven en een trotse plek krijgen in ons midden: de Johan Cruijff Arena. Naamgeving met een geleende autoriteit, die het mooie, maar ietwat onpersoonlijke, stadion in de Bijlmer verandert in een trots en sportief monument.
Er zijn maar weinigen die hier bezwaar tegen kunnen hebben. De naam is positief geladen, een internationaal ijzersterk voetbalmerk en onlosmakelijk verbonden met de glorie van de club.
Volstrekt onuitspreekbaar, maar dat geeft niet
De naam is weliswaar volstrekt onuitspreekbaar in de meeste talen, maar dat maakt in dit geval gelukkig helemaal niets uit.
De initiële wijzigingsinvestering zal daarbij ruim gecompenseerd worden met alle positieve publiciteit.
Nog geen toestemming
De enige belemmering, buiten eventuele ondoorgrondelijke bestuurlijke dwalingen, is dat de familie vooralsnog geen toestemming heeft gegeven. Die zijn immers de hoeders en eigenaren van de merknaam van Het Orakel van Betondorp. Zonder die toestemming gaat het feest niet door.
Cynische Rotterdamse pruttelaar
Dat er pas tot na de dood van nummer 14 is gewacht met deze stap is niet zo gek, wat de cynische Rotterdamse pruttelaar Van Hanegem daar ook van meent te moeten vinden.
Zeker niet omdat El Flaco (De Magere) tot kort voor zijn dood nog actief was en zich met Ajax, en vele andere zaken, bezighield.
Een dergelijke mooie symbolische stap zou besmet kunnen worden in een zakelijk of persoonlijk conflict.
In het ergste geval kan de geleende autoriteit gedurende zijn leven nog dingen doen die zijn hele naam in een ander perspectief zetten, hoewel dat in het geval van El Salvador niet heel waarschijnlijk was.
Volledige controle
Het is terecht dat de verantwoordelijken van de Arena hebben gewacht, je wilt volledige controle hebben over het merk dat je voert. Alleen strak geregisseerde personen, of beter gezegd instituten, zoals de koninklijke familie, lenen zich daarvoor.
Maar dat was hij gelukkig allesbehalve. Niemand kon hem regisseren. Hij zag het voor iemand anders het zag en vertelde het zoals niemand anders dat kon. En dat was logisch.
Net als de Johan Cruijff Arena.
*Joachim ter Haar is managing partner Zigila
Foto: Wikipedia
Plaats als eerste een reactie
Ook een reactie plaatsen? Word lid van Adformatie!