Vragen voor de merkbaas

Over sommige dingen denk je niet meer na: de waarheid is een koe geworden. Maar misschien zou je dat toch maar wel moeten doen. Want voor je het weet bijten die dingen je jaren later alsnog in de kont.

Neem bijvoorbeeld merken: hoe ze ontstaan zijn en waarom merkbazen daardoor nog altijd denken dat ze zijn wie ze niet zijn.

Toen de eerste blauwe sticker op de eerste banaan geplakt werd, was dat bedoeld als een garantie: deze banaan is net zo goed als alle andere bananen waar een blauwe sticker op zit. Een pak koffie kon je blindelings net zo hard vertrouwen als elk ander pak waar Douwe Egberts op stond. Je kon rekenen op constante kwaliteit omdat het merk erop stond.

De marketing van het merk was geboren. De merkenmarketeer zorgde dat we het allemaal wisten. En zo had hij zijn zaakjes prima onder controle.

Maar goed, zoals dat gaat met zelfgebouwde werkelijkheden: je denkt al gauw dat je álles onder controle moet houden, je prijs, je distributie natuurlijk, en ook je merkcampagne. Die moet net zo constant en voorspelbaar zijn als je product.

Maar zo werkt het niet. Consumenten waarderen het enorm dat jouw banaan morgen hetzelfde smaakt als vandaag. Maar als jouw campagne jaar in jaar uit ook hetzelfde smaakt, vallen ze in slaap.

Natuurlijk weet je dat wel, als merkbaas. Tenslotte is het jouw verantwoordelijkheid. Dus dan denk je al gauw dat je ook de aangewezen persoon bent om daar de regie over te voeren. Je ziet jezelf graag als, laten we zeggen, een organist die alle beschikbare registers virtuoos opentrekt.

Zeker vandaag de dag met al die nieuwe media en zo. Maar hoe zit het met het muziekstuk zelf? Boeit dat nog steeds? Was het eigenlijk ooit wel gecomponeerd voor wat je er nu mee doet? En ben jij, controlefreak, wel de aangewezen persoon om te zien wat er allemaal nog meer mogelijk is?

Wat loopt die rare snuiter daar beneden in jouw kerk nou te fluiten? Hoor je eigenlijk nog hoe verrassend dat is? Of vind je het alleen maar vals klinken?

Ik bedoel maar.