Postbank was online beresterk, maar zat offline met die vreselijke postkantoren. Postkantoren zijn nu eenmaal niet de juiste plek voor het verkopen van serieuze financiële producten. Aangezien je van alleen simpele financiële producten niet kan leven had de Postbank dus een fors probleem.
Omgekeerd was ING online uiterst zwak maar had wel een hoop fraaie winkels waar financiële professionals klaar stonden om klanten te adviseren. Maar die winkels hadden veel te weinig bezoekers, want ING had te weinig particuliere klanten.
Er waren dus hele goede redenen voor de fusie van ING met de Postbank. ING kreeg zo veel meer klanten en de Postbankklanten kregen meer service. De fusie levert bovendien een forse kostenbesparing op. Ook dat is een belangrijk argument voor de fusie, want de consument is – na alles wat er de afgelopen twee jaar over de financiële sector bekend is geworden – absoluut niet (meer) bereid zich door banken te laten afzetten. Gemak en service tegen een scherpe prijs, dat is wat de consument wil. Kortom, op basis van rationele argumenten zat die columnist er in de vorige Adformatie helemaal naast.
Uit de harde cijfers blijkt ook niet dat er na de fusie klanten zijn weggelopen. Kortom, de fusie tussen ING en Postbank was bedrijfseconomisch een verstandig besluit. Wel is er op merkgebied punt nog een fors probleem: de krrracht van de Postbank! De Postbank is een merk dat de consument het vertrouwen geeft niet te worden opgelicht. Een uiterst belangrijk punt, zeker in een tijd dat het vertrouwen in de financiële wereld tot het nulpunt is gedaald. Hoeveel tijd en geld zal het kosten om van ING een betrouwbaar merk te maken? Hans Hagenaars, de kleine marketinggeneraal van ING denkt dit probleem binnen een paar jaar op te lossen. Eerst zien dan geloven!
Plaats als eerste een reactie
Ook een reactie plaatsen? Word lid van Adformatie!