Door Tom van Straten
De wind van demonstraties lijkt even te zijn gaan liggen. De afgelopen weken vulden de demonstraties van boeren en klimaatbeweging ‘Exctinction Rebellion’ de kranten. Beide demonstreerden ze voor een betere toekomst, beide veroorzaakten de nodige verkeersproblemen. Toch vindt Nederland de boeren sympathieker dan de klimaatactivisten. Waarom dit zo is, heeft alles te maken met de emotionele hooivorken die de boeren gebruiken.
Recent onderzoek laat zien dat we groepen mensen vooral beoordelen op twee kenmerken: competentie en warmte. Boeren zien we als competent: het lukt hun op grote schaal groente, fruit en vlees te produceren. We zien ze ook als warm: het zijn de dorpsburen, die veel te weinig geld krijgen van de grote supermarkten. Als je niet uit Amsterdam komt, vind je de hoogopgeleide klimaatactivisten competent maar ook koud en elitair. Ze weten niet hoe het in het rest van het land gaat.
Daarnaast weten we precies wat we van de boeren krijgen en bekend maakt bemind. De tomaten in de salade, de peren in de fruitmand en de gehaktbal bij de aardappelen. Omdat de klimaatbeweging nog ontzettend jong is, weten we niet wie de mensen zijn en wat ze ons opleveren. Het gebrek aan herkenbare mensen breekt hen op.
Dat de boeren herkenbaar zijn, komt ook door hun relatief simpele boodschap: we willen boer kunnen blijven. De boodschap van de klimaatbeweging ingewikkeld. We weten we nog niet exact wat ze willen, een beter klimaat maar hoe snel en hoe precies? En ‘ik doe toch ook al mijn best met dat dagje minder vlees?’ Dat Exctinction Rebillion wel degelijk een helder doel voor ogen heeft, lijkt niet zoveel uit te maken wanneer dat niet gehoord wordt.
Het is ook niet zo gek dat de boeren deze strijd tot nu toe de emotiestrijd winnen. Van een geraffineerde spindoctor hoorde ik dat hij al snel (zonder succes) benaderd was door veevoerverkopers om al die positieve emoties nog eens aan te jagen rondom de protesten. Daarentegen is Extinction Rebellion een platte organisatie, waardoor het snel kan groeien maar het ook nog een grote professionaliseringsslag moet slaan.
Toch lijkt de emotionele strijd langzaam een kantelpunt te bereiken. Bij het laatste protest wekten de boeren niet de grootste sympathie door provinciehuisdeuren in te rijden en hekken kapot te rijden. De klimaatbeweging groeit daarentegen in bekendheid, grootte en naarmate de tijd verstrijkt, zal haar boodschap ook meer gehoord worden. Waarschijnlijk zal de klimaatbeweging met grote getalen er nog eens warmpjes bij komen te zitten in de strijd om emoties.
Tom van Straten is communicatiedeskundige en werkt als woordvoerder bij de EO. Dit opiniestuk schrijft hij op persoonlijke titel.
Reacties:
Ook een reactie plaatsen? Word lid van Adformatie!