"Wouter tapes",kwetsbaarheid merk goed of fout?

De afgelopen dagen was er veel discussies rondom de documentaire De Wouter Tapes. Was de kwestbaarheid van Wouter Bos nu juist goed of fout? De deskundigen rolden over elkaar heen om te vertellen dat Bos een grote fout had gemaakt, door zich in zijn kaarten te laten kijken. Want Bos zelf en de groep mensen rondom hem, maakten geen sterke indruk. Een andere groep deskundigen sprak juist vol lof over Bos. Hier was immers lef voor nodig.

Ik vond de discussie een zeer interessante, omdat juist nu kwetsbare merken aan populariteit lijken te winnen. Het past in het huidige tijdsbeeld. Zelf laat ik bij presentaties zien dat ik geloof in het kwetsbaar opstellen van organisaties. Het past ook binnen de cultuur van het internet, waar authenciteit en de dialoog naadloos aansluiten bij je kwetsbaar opstellen. Maar waarom had ik dan geen goed gevoel bij de kwetsbaarheid van het merk Wouter Bos?

Laat ik vooropstellen dat ik de stap die Bos maakt enorm kan waarderen. Voor het kwestbaar opstellen is enorm veel lef nodig. Aan de andere kant ben ik geen Bos fan. Ik vind hem gemaakt, heb altijd het idee dat hij vooral zaken roept die hij een dag van te voren in een focusgroep eerst getest heeft. De paradox is nu voor mij, dat juist de politicus die ik niet authentiek vind, zich kwetsbaar durft op te stellen.

Liggen daar dan mijn bedenkingen? Komt het gemaakt over?
Nee, dat ook niet, ik geloof zeker dat hij zich daadwerkelijk kwetsbaar op wil stellen. Maar wat knaagt er dan?

Is het het tijdstip? Veilig na afloop van de verkiezingen?
Want geldt ware kwestbaarheid niet juist voor ieder moment?
Ben je wel kwetsbaar als je het moment regiseert? En wordt het door het moment na de verkiezingen vooral geregiseerde kwetsbaarheid? Ja dat telt wel mee, het was absoluut sterker geweest als Bos het lef had gehad dit beeld te laten zien tijdens de verkiezingen. Aan de andere kant, dit gaat al veel verder dan de rest van de politici. Hij onderscheid zich daarmeee wel. Maar terug naar de vraag? Waarom zegt mijn gevoel dat het net niet klopt?

Ik begin zelf ook opeens te twijfelen als ik naar De Wouter Tapes kijk. Ik predik zelf ook de kwestbaarheid voor merken, maar werkt kwetsbaarheid wel in Nederland?

Opeens denk ik aan de manier waarop we in Nederland met helden omgaan. Even het 3 stappen. We maken een held,
die groot mag worden, maar niet te groot. Wil je als held nog groter worden, dan moet je eerst ook stap 2 maken. En dat is de fase waarin de held onderuit gaat. Het liefst zo diep mogelijk door het stof. Sommige mensen blijven dan steken bij stap 2. In onze (Nederlandse) ogen zijn de ware helden, zij die vanuit de kwetsbaarheid van fase 2, uiteindelijk worstelen en weer boven komen (!), om daana de eeuwige heldenstatus te verkrijgen. De ware Nederlandse held vecht zich vanuit het slop weer naar boven. Er is in het 3 stappen heldenplan dus nog hoop voor Wouter, eerst stap 2 maar eens ondergaan.

Terug naar de vraag waarom mijn gevoel rondom de authenciteit van Bos, dat er iets niet klopt. In een van de scenes vraagt Bos hardop aan zijn eigen mensen, of iemand nog een geniaal idee heeft. Op zich niet zo vreemd, hier spreekt een manager die vraagt aan zijn collega's of ze mee willen denken. Maar willen we liever niet zien dat er geen manager staat, maar een ondernemer met visie? En schrikken we niet van de zwakte van de mensen rondom Wouter Bos? Want is het niet zo dat echte sterke persoonlijkheden juist ook sterke persoonlijkheden om zich heen verzamelen? En wat te denken van het gevoel dat je bekruipt dat er iets te vaak gezocht wordt naar het zeggen van zaken, die mensen graag willen horen. In plaats van dat het uit iemand zijn hart komt.

Ik leer ervan dat kwetsbaarheid prachtig is, maar dat zaken soms te confronterend kunnen zijn. Vooral als de organisatie zwak blijkt te zijn en vol met ja knikkers. Of kun je juist niet kwetsbaar genoeg zijn, maar hangt het juist af in welke maten je bereid bent je zwakke organisatie aan te passen naar aanleiding van de dialoog. Wringt daar de schoen, omdat de documentaire onvoldoende laat zien dat de PvdA ook wat doet met haar zwaktes. Ik leer ervan dat kwetsbaarheid niet een momentopname kan zijn (na de verkiezingen) maar een continu proces. Geen geregiseerde kwetsbaarheid. Ik leer ervan dat zaken uit iemand zijn of haar hart moeten komen en dat we geen poltici (en merken) willen zien die roepen wat mensen willen horen. En ik leer ervan dat kwetsbaarheid pas werkt als mensen het idee hebben dat er vanuit die kwestbaarheid wel weer een weg naar boven is, want anders ben je in de ogen van onze maatschappij een "loser".

De echte winnaars spreken vanuit hun hart, hebben sterke mensen om zich heen die partij kunnen bieden en hebben een visie. Ja dan kan kwestbaarheid pas werken.

Gaat het nog goedkomen met Wouter Bos? Volgens mijn 3 stappen helden theorie maakt hij nog een kans. Maar ik weet het niet, ik blijf twijfelen aan de echtheid van zijn kwetsbaarheid. Hij toont zijn kwetsbaarheid, maar dat is wat anders als echtheid. Aan de andere kant vind ik hem ook weer dapper. Al zit daar vast ook een gezonde dosis ijdelheid in, maar dat geldt voor de meeste politici. Misschien komt het ook wel dat ik het merk Wouter Bos gewoon niet vind passen bij het merk PvdA. En ach Wouter kan altijd nog marketeer worden in het bedrijfsleven, als de rest toch mislukt.