Afgelopen zaterdag kreeg ik een mailing van Stichting Wereld Kinder Fonds. Eigenlijk was deze geadresseerd aan de heer Vonk, de eervoormalige bewoner van ons huis, maar aangezien die hier al 8 jaar niet meer woont en naar verluid is overleden bovendien, leek het me niet ongepast de envelop te openen. Het was DM uit de vorige eeuw: loze emotie, onderstreepte zinnen, eindeloze herhaling en veel teveel uitroeptekens. Als ‘bobbel in de envelop’ had men gekozen voor een sleutelhanger. Respons? N= 1, maar rendement in dit geval is 0. De heer Vonk zal niet reageren. Ik ook niet, want scoort de instelling al zwaar onvoldoende op de as doelmatigheid, op de as aantrekkelijkheid is het bijna nog erger gesteld. De tekst vertelt me ‘het is erg’. De foto’s zeggen me ‘het is te laat’. Laat mij geen tranen zien, geen dode lichamen van de kinderen voor wie mijn hulp niets meer kan betekenen. Geef me inspiratie, richting, toekomst. Vertel me wat mijn bijdrage betekent. En liefst ook nog wat die betekend heeft.
Kosten? Ik schat goed ingekocht zo’n € 1,50 per brief. Porti heb ik afgewogen: 28 gram dus € 0,88 per stuk. Verspreiding? Ik durf haast niet te gokken. Maar als de organisatie stuurt naar iedereen met wie ze in de laatste 10 jaar ooit een keer contact hebben gehad, dan zet ik mager in met 100.000 stuks. Kom ik op bijna 2,5 ton euro’s als investering. Haalt het Wereld Kinder Fonds dat eruit? Had de communicatiemanager met zo’n vervuilde database en deze som niet aan moeten geven dat de organisatie veel betere dingen kon doen met zoveel geld?
Investeren moet en overhead is een noodzakelijk kwaad voor elk bedrijf. Ook het charitatieve. Maar onthoud ook: Nederland telt ruim 16.000 stichtingen die zich inzetten voor een betere wereld. Kritisch zijn mag.
Plaats als eerste een reactie
Ook een reactie plaatsen? Word lid van Adformatie!