Hij deed de pr en crisiscommunicatie rond het faillissement van boekhandelketen Polare en ‘raakte totaal de regie kwijt’. Gemangeld tussen commissarissen met lijntjes naar de Telegraaf en eigenwijze ondernemers die hem vergaten te informeren. In Communicatie doet hij openhartig verslag van zijn ervaringen.
Zijn opdrachtgevers verwijt hij niets. Ook al ‘vergaten’ ze hem geregeld te informeren.
‘Je moet begrijpen, voor die mannen was dit ook een unieke situatie. Ik voelde me te veel betrokken voelde bij Dumas en Regenboog’ om er mee te stoppen. Ik was er vanaf het eerste uur bij geweest. We hadden aan mijn keukentafel de plannen gemaakt. Ik kon ze niet laten vallen.'
Des te meer verwijt hij de commissarissen Bikkers en Molenaar pedant gedrag.
'Als het alleen om de commissarissen was gegaan, was ik weg geweest.’
‘Het dieptepunt was wat mij betreft de persconferentie waarop Polare bekendmaakte dat surseance van betaling werd aangevraagd. Ik was pertinent tegen die persconferentie omdat ik vond dat we er niets bij te winnen hadden, en omdat ik wist hoe emotioneel de commissarissen erin stonden. Toen kreeg ik een telefoontje van Bikkers: “Als jij die persconferentie niet organiseert, zoeken we wel een ander.”
Denk je dat het gedrag van de commissarissen invloed heeft gehad op de onderhandelingen met het Centraal Boekhuis?
‘Dat is mijn stellige overtuiging ja.’
Ze hebben die onderhandelingen in de wielen gereden?
‘Ja.’
Het volledige interview lees je hier.
Plaats als eerste een reactie
Ook een reactie plaatsen? Word lid van Adformatie!