Door de uitspraken van Kevin Roberts van Saatchi over seksegelijkheid in de top van de bureauwereld is de discussie over dit onderwerp weer opgelaaid. Adformatie laat een aantal ervaringsdeskundige vrouwen aan het woord. Wat kunnen zij vanuit hun eigen praktijk vertellen over het verschijnsel van sekseongelijkheid in de top van de bureauwereld? Eerder spraken Inge Ligthart (Dawn) en Alwine de Jong (Being There) zich uit over het onderwerp. In een derde interview over dit onderwerp komt Antoinette Hoes aan het woord.
Hoes is sinds begin dit jaar ceo van Wunderman en Blast Radius.
Het ondernemerschap maakt onderdeel uit van haar loopbaan (Leylines) en ze schopte het in vijf jaar tot head of strategy bij DDB and Tribal Worldwide. Hoes kent de cultuur op haar duimpje.
Zeurende doos
Ze schreef ‘Hear hear’ onder het eerder interview in deze serie met Inge Ligthart. ‘Ik kan me daar goed in vinden’, zegt ze, ‘en ik onderschrijf ook zeker haar gevoel over je uitspreken over deze materie: “Damned if you do, damned if you don’t.” Ik kreeg de afgelopen maanden al twee keer het advies, van blanke mannen, om me hier niet de hele tijd over uit te spreken. Het is naar verluidt niet goed voor de reputatie. Ik vrees dat deze heren nog gelijk hebben ook, je bent heel snel een zeurende doos.’
Hoes zegt dat ze in haar werk opgegroeid is met het idee dat je niet moet zeuren, je dingen niet zo snel moet aantrekken en het gewoon een beetje gezellig moet houden. Hoes: ‘Mij kost dat geen moeite. Gratuite seksisme hoort er (helaas) gewoon bij. Als je je daar over gaat opwinden heb je een dagtaak.’
Don’t get mad, get even
Hoes maakt zelfs deel uit van een besloten Facebook-groep met reclamevrouwen, waar de dagelijkse seksistische opmerkingen gedeeld worden. Is dat stoom afblazen? ‘Nou, het is vooral lol maken erover, onder het motto “don’t get mad, get even”. Het is ingesleten gedrag dat in onze branche erger is dan elders. Het komt denk ik voort uit dat vechterige van de branche, dat ook een beetje bij alle pitches hoort.’
Hyperpolitiek correct
Het allerlaatste waar Hoes voor voelt is om te klagen over dat ingesleten gedrag. Ze voelt bij zichzelf ook een stevig verzet tegen ‘hyperpolitiek correct gedrag’, waarbij je ieder woord moet wegen op een goudschaaltje. Hoes: ‘Ik heb wel eens grappend gezegd dat veel van de vrouwen die ik ken last hebben van het Stockholm-syndroom. We hebben een soort sympathie opgevat voor het seksisme om ons heen. We zijn onderdeel van het systeem. We lachen er om.’
Het moet afgelopen zijn
Maar Hoes marginaliseert het probleem geenszins. ‘Ik denk ook dat het afgelopen moet zijn. Het aantal vrouwelijke teams en creatieven is in mijn beleving schokkend laag. En dat er dan bijna niemand doorgroeit naar de top mag niet verbazen. Ik ben er net als Inge van overtuigd, dat vrouwen en mannen die nu op een positie zitten als die van ons een plicht hebben naar de nieuwe generatie. En overigens hebben we een plicht ten opzichte van de bredere diversiteit in ons vak. Het gebrek aan vrouwen is slechts het topje van de ijsberg!’ Een mogelijk gevolg van een grotere diversiteit, meer vrouwen aan de top, maar ook meer vrouwen op de creatieve vloer, is dat er ook andere mannen in creatieve directies komen.
Hoe slecht staan vrouwen er nu echt voor? Adformatie selecteerde 36 Nederlandse bureaus en inventariseerde hoeveel vrouwen daar leiding geven.
Uit de telling blijkt dat de bureaus samen 1868 personeelsleden hebben. Daarvan hebben 417 mensen een leidinggevende functie. Daaronder vallen onder andere managers, directors en directeuren.
Van deze 417 leidinggevenden is ongeveer 20 procent vrouw. Als je dit vergelijkt met andere bedrijven in Nederland, is dat percentage laag. Uit cijfers van het Centraal Bureau voor de Statistiek blijkt dat in 2015 26 procent van de managers een vrouw was.
Onderzoek
Hoes haalt een onderzoek uit 2011 aan van het Amsterdam Center for Entrepreneurship van de UvA naar de impact van een grotere seksegelijkheid op de resultaten van teams. Ze zegt: ‘Als je die uitkomsten onderschrijft dan ben je gek als je niet hard gaat werken aan je diversiteit.’ Ze vindt dan ook dat de branche zich bewust moet zijn van het gebrek daaraan. ‘Dat we met elkaar gaan voelen dat het niet langer kan blijven zoals het nu is. We moeten samen dingen gaan ondernemen om het te veranderen. Het gaat over opleiden, over cultuur in bedrijven, over rolmodellen.’
Actievere rol
Kan Hoes iets concreter uitleggen hoe ze dat voor zich ziet? ‘Het makkelijkste is altijd om te zeggen: er solliciteren geen vrouwen en dan heb je nog gelijk ook. Want het zijn vooral de white middle class guys die op de deur kloppen. Maar bureaus die de verplichting voelen om het vak verder te helpen, moeten niet alleen verantwoordelijkheid nemen voor wat er aan de poort komt, maar ook over de pijplijn, de mogelijke aanvoerkanalen. Ga maar eens uitzoeken hoeveel vrouwen er op de Willem de Kooning Academie zitten. Misschien moet je er juist een actievere rol in gaan spelen om die vrouwen naar je toe te krijgen.’
Internationaal gezien doen Nederlandse creatieve bureaus het juist goed. Marketeers Daniel Bonner (Razorfish) en Will Sansom (Contagious Insider) deden internationaal onderzoek naar de rol van vrouwen bij creatieve bureaus. Zij bestudeerden het archief van de Cannes Lions van de afgelopen vijftien jaar. Daaruit blijkt dat 9,8 procent van de leidinggevende posities ingevuld werd door een vrouw.
Adformatie telde ook hoeveel vrouwen er in de top van de bureaus werken. Van de 36 bureaus hadden 8 bedrijven een vrouw als CEO, Managing Director of directeur/eigenaar.
Machocultuur
Verder ligt het volgens Hoes ook aan de mannelijke manier van werken. ‘Kijk’, zegt ze, ‘de manier waarop er we gewend zijn om creatief werk te reviewen is pittig. Je legt je ziel en zaligheid bloot en dat wordt op een zeer directe manier besproken. Het is een machocultuur. En het is niet de bedoeling dat je dan huilie-huilie gaat lopen doen. Grosso modo past dat beter bij mannelijke gedragskenmerken. Misschien moeten we die processen wel eens goed tegen het licht houden.’ Hoes wijst erop dat het niet alleen vrouwen zijn die daar moeite mee hebben. ‘Sommige mannen zitten daar ook in klem.’
Daarnaast heeft Hoes een persoonlijk mantra: ‘Lift as you grow. Neem mensen met een andere achtergrond mee in je reis naar boven!’
