De Duitse minister van Landbouw heeft een verbod op het gebruik van de gebruikelijke ‘Fleish’-namen voorgesteld voor vleesvervangers. Naar aanleiding hiervan heeft de VVD gesuggereerd ook in Nederland vergelijkbare beperkingen in te voeren, uiteraard volop gesteund door de belangenbehartiger van de Vleessector (VOC).
De vegetarische concurrentie zou goede sier maken met door de vleesindustrie zorgvuldig ontwikkelde namen. Deze redenering slaat als een tang op een varken. Het betreft hier geen namen maar instrumentele aanduidingen die door iedereen vrij zijn te gebruiken. Zo wordt een categorie gecreëerd waarin de verschillende aanbieders zich met merknamen kunnen onderscheiden.
Van TomTom naar Garmin
Bij geheel nieuwe producten is het zelfs essentieel om naast de merknaam ook de vrije instrumentele aanduiding te lanceren en te laden zodat de concurrentie niet te makkelijk van de opgebouwde waarde kan profiteren.
Veel mensen gaan een TomTom kopen en lopen de winkel uit met een Garmin of Philips.
Feta
Soms worden er regionale aanduidingen beschermd. Zo mag Feta alleen worden gebruikt voor Griekse geitenkaas en niet voor het Deense alternatief.
Vrije aanduidingen
Gehakt, spek, burgers en schnitzel zijn vrije aanduidingen die primair tot doel hebben de consument te helpen navigeren bij zijn keuze. Als hij wordt misleid, is ingrijpen uiteraard noodzakelijk: je moet weten wat voor vlees je in de kuip hebt. Aanduidingen dienen derhalve kraakhelder te zijn: vegetarische burger, vegetarische spekjes, kaasschnitzel. Geen speld tussen te krijgen. Het onderscheidend vermogen is juist het vegetarisch karakter van het product.
Wonderlijk precedent
Gesuggereerde alternatieven als Gehackt en Speck zijn fonetisch identiek en juist misleidend indien gebruikt zonder de aanduiding vegetarisch. Daarnaast zou het verbod een wonderlijk precedent scheppen. Zoete aardappel is nog bataat of yam, maar hoe moet dat met bijvoorbeeld amandel- en sojamelk? Wit amandelvocht, sojavloed?
Kunstgreep
De vette jaren van de vleesindustrie zijn voorbij. Voedingspatronen en bewustzijn veranderen en het lukt ze blijkbaar niet de groeiende vraag naar alternatieven het hoofd te bieden. Als kunstgreep claimt de machtige vleeslobby nu achteraf rechten op instrumentele aanduidingen waarvan ze zelf jaren geprofiteerd hebben. De koe in de kont kijken noem je dat.
