Waardoor bereiken managers hun doel niet? Ze ontwijken hun angsten

[door Marjan Haselhoff]

Is het lastig je doelen te bereiken als manager? Lukt het soms niet je medewerkers tot topprestaties aan te zetten, ze mee te krijgen in verandering of ze aan te spreken op hun gedrag?

Veel managers vinden het lastig datgene te realiseren wat ze voor ogen hebben. Terwijl ze er zo hard voor werken. Hoe komt dit? Omdat we onbewust zijn. We hebben vaak geen flauw idee wat de oorzaak van het niet halen van onze doelen is. Precies in deze onbewustheid zit ons probleem.

Boosdoeners

We denken vaak dat we bewust leven maar de vraag is of dat werkelijk zo is. Stel jezelf maar eens de vraag: de manier waarop je nu achter je bureau of stoel zit; is dat een bewuste keuze? En hoe vaak denk je aan de intenties van je gedrag of aan de effecten van iets wat je zegt?

In 95 procent van de tijd leven wij onbewust. Leven we op de automatische piloot. Verkeren we in een soort slaaptoestand. En hebben we ook geen of hooguit een oppervlakkig idee dat onze valkuilen, veroorzaakt door onze angsten, de boosdoeners zijn van onze niet bereikte doelen.

Een voorbeeld

Tanja is manager. Haar medewerkster Loes presteert inhoudelijk goed, maar op communicatief en sociaal gebied is zij verre van effectief. Loes klaagt veel over het beleid, staat niet achter veranderingen en steekt haar mening niet onder stoelen of banken. Haar negatieve manier van reageren verziekt de sfeer op de afdeling. Tanja heeft dit gedrag een aantal keren met Loes besproken, maar er verandert niets. Tanja voelt zich ontzettend machteloos en weet niet hoe Loes te veranderen.

Tijdens coaching kwam Tanja erachter dat angst de motor achter haar gedrag was. Door in te zien dat haar worsteling met Loes, die gepaard ging met negatieve emoties als onmacht en frustratie, leidt tot valkuilgedrag. Tanja besefte zich dat ze bij Loes altijd in een soort zakelijke stand ging staan en haar emoties onderdrukte. Dit kwam voort uit de belemmerende overtuigingen: ‘Loes moet haar gedrag veranderen’, ‘ze moet ophouden met negatief zijn’, ‘ze moet stoppen met klagen.’

Valkuilgedrag

De volgende stap is om de echte oorzaak van haar valkuilgedrag te ontdekken. Er is namelijk één allergrootste belemmerende overtuiging onder ons valkuilgedrag en dat is de angel oftewel onze angst. Een angst die er voor zorgt dat jij je doelen niet bereikt.

Cruciaal is om je angst onder ogen komen. Het probleem met angsten is dat we die het liefst opgesloten laten zitten achter een dikke deur. We willen ze liever niet voelen. We drukken ze liever weg hetgeen ons valkuilgedrag alleen maar in stand houdt en de angst groter maakt. Eigenlijk schamen we ons voor onze angsten. We hebben met elkaar een cultuur gecreëerd waarin het een taboe is over angsten te praten. Compleet onlogisch eigenlijk, omdat we voor het grootste deel geregeerd worden door onze angsten. Wederom onbewust!

Andere mindset

Tijd dus een andere mindset te creëren ten aanzien van je angsten; haal je angsten uit de taboesfeer en schaam je er niet meer. Want ze zijn er toch! En iets wat er is ontkennen werkt averechts.

Je angsten onder ogen komen betekent van het weten naar het voelen gaan. En dat is precies wat Tanja deed. De volgende vragen hielpen haar haar angst werkelijk te voelen:

•             Wat is het ergste wat er kan gebeuren als jij je gedrag (onderdrukken van emoties) loslaat. Haar antwoord was: dan laat ik mijn onmacht zien.

•             Wat is daar zo erg aan voor jou? Dan laat ik me regeren. Dan kan er vanuit een andere hoek iets op me afkomen.

•             Wat is daar zo erg aan voor jou? Dan kan ik afgerekend worden terwijl ik niets fout heb gedaan.

•             Wat is daar zo erg aan voor jou? Het vertrouwen in de mens is dan geknakt, ik ben teleurgesteld in de mens.

•             Wat is daar zo erg aan voor jou? Dan heb ik geen oplossing, geen grip, geen controle.

•             Wat is daar zo erg aan voor jou? Dan moet ik mijn emoties laten zien en dat voelt als een zwaktebod.

Toen Tanja contact maakte met haar diepste angst kwam er, na de pijn, een soort opluchting. Het toelaten van je angst zorgt er namelijk voor dat je angst kleiner wordt en niet groter. Daarna kon ze haar angst accepteren. Dit kan alleen maar door te voelen wat acceptatie oplevert. Meestal iets van rust en ruimte. En van daaruit contact maken met iets wat je liever wilt geloven over jezelf. Voor Tanja werd haar nieuwe perspectief: ‘ik laat mijn emoties zien.’ Hierdoor voelde ze ruimte haar emoties te tonen en Loes te vertellen wat haar zo raakte. Ze zei; ‘ik wil je helpen maar kan dat niet en dat maakt me onmachtig.’

Dit zorgde ervoor dat Loes echt ging luisteren en zich realiseerde wat haar gedrag met Tanja deed. Waardoor respect ontstond voor elkaars mening en de negatieve insteek van Loes verdween.

Het stappenplan naar het bereiken van doelen:

Stap 1: Stel vast waar je mee worstelt. Of welk doel je niet bereikt.

Stap 2: Stel je emoties en je valkuilgedrag vast.

Stap 3: Achterhaal je angst door te voelen waar je weerstand zit. Wat wil je niet voelen? Realiseer je dat angst er gewoon bij hoort. Schaam je er niet voor maar laat het toe. De angst zal dan kleiner worden.

Stap 4: Accepteer je angst en bedenk een nieuw perspectief wat je liever wilt geloven over jezelf. Ga dit in de praktijk als mantra bij je dragen om van daaruit je gedrag te bepalen.

Marjan Haselhoff is oprichter en eigenaar van BuroKracht.