Vijf jaar op Molblog

Naar schatting heb ik zo’n 130 Molblogposts gepubliceerd (precies weet ik het niet, het is lastig tellen op Molblog). De eerste ging over Coca Cola en de kerstman en sindsdien heb ik over marketing, media, reclame, internet, e-commerce en social media geblogd en soms ook over vakbroeders en –zusters.

Vijf jaar op Molblog, ik heb eens wat terug zitten lezen. En dat is best leuk. En opeens herinnerde ik me ook weer sommige gedachten die aan het bloggen vooraf gingen:

De eerste voetbalplaatjesactie van Albert Heijn kende ik al van het voorlezen aan mijn zoontje: Voetbal-actie Albert Heijn in Jip en Janneke taal

Bij een bezoek aan mijn moeder werd ik verrast door de bangmakerij over internet door Libelle: Internet: een tragisch kwaad is onder ons!

Verbazing over een bericht op Adformatie over een Topambtenaar voor Reclame

Naar aanleiding van de zonden van Wijnand Duivendak in de jaren tachtig heb ik mijn (media)gedrag van de jaren tachtig eens bescheven: Wat deed ú in de jaren tachtig?

De moeilijkste om te schrijven omdat ik vakbroeders 'aanpak': Algemene beschouwingen van de marketing

Recentelijk mijn bewondering voor een iemand die ik zeer waardeer om zijn theorieën en vertaling ervan naar de praktijk: An Inspiring and Practical Evening with Brian Solis

Waarom ben ik er eigenlijk ooit mee begonnen? Tot aan kerst 2005 was ik manager van www.AH.nl en wilde ik niet dat mijn observaties en mening verward kon worden met die van mijn werkgever Albert Heijn. De dag ná de kerst ben ik meteen begonnen met bloggen omdat ik vanaf dat moment gewoon namens mijzelf sprak.

Molblog was vijf jaar geleden een logisch platform voor mij: een blog over marketing in de brede zin van het woord. Een eigen blog zag ik minder zitten omdat ik niet zeker wist of ik wel regelmatig zou gaan posten. Bovendien is er op Molblog al een groot en relevant publiek.

En wat heeft het allemaal opgeleverd? Direct in geld uitgedrukt niets. Molbloggers worden niet betaald (nou ja, de jaarlijkse borrel is wel erg leuk altijd) en er is nog nooit iemand geweest die me naar aanleiding van een blogpost een klus heeft aangeboden. Maar de opbrengsten van het bloggen zijn er wel degelijk: je leert redactieleden en collega-bloggers kennen, je naam wordt gezien door mensen uit het vakgebied en het is leuk.

Maar de grootste opbrengst van bloggen is dat het schrijven je gedachten enorm scherpt. Zeker als het voor een publiek met marketeers schrijft moet het stuk gewoon goed zijn. Het bloggen dwingt je nog eens goed in een case te duiken en voors en tegens van ontwikkelingen op een rij te zetten. Door te bloggen dwing je jezelf dus om nog beter over dingen na te denken. En in veel gevallen helpen reacties van andere marketeers om nog weer meer te leren: tegenwerpingen of aanvullingen, door gedachten publiekelijk te posten word je hoe dan ook beter.

Gevolg hiervan is wel dat het bloggen veel tijd kost en dat het erg moeilijk is om regelmatig te posten. In het begin blogde ik wekelijks, maar die frequentie is door de tijd heen teruggelopen. Niet door teruglopende inspiratie, integendeel, maar door tijdgebrek en twitter. Tijdgebrek is altijd meestal prioriteitgebrek, dat weet ik ook wel. Toch schiet het bloggen er vaak bij in omdat een klein stukje schrijven best veel tijd kost (bij mij althans).

Naast tijd is twitter een vijand van het bloggen. Het is namelijk veel makkelijker om even je gedachten te tweeten. Dat hoeft niet compleet, dat hoeft niet perfect geformuleerd en het effect is soms hetzelfde als bij bloggen: je hebt je zegje gedaan, dat lucht op. Natuurlijk is een korte tweet niet te vergelijken met een uitgebreide blogpost, maar dat het met elkaar concurreert is wel degelijk het geval. Toch vind ik het meer dan de moeite waard om te blijven bloggen. Dus ga ik er gewoon mee door.

Met ontzettend veel plezier kijk ik terug op vijf jaar als Molblog. En met net zoveel plezier blijf ik voorlopig gewoon doorgaan op dit platform.