Sommige proefballonnetjes zijn veel te doorzichtig voor een interview

De verkiezingen in Amerika zijn voorbij en ook hier is de verkiezingstijd begonnen. Tijd voor reflectie: wat kunnen we als communicatieprofessional leren van de politiek en waarom zouden we ook de Nederlandse Tweede Kamerverkiezingen moeten volgen?
Het is mijn overtuiging dat het nauwlettend volgen van de politiek je evenveel leert als menig goedbedoelde cursus. Onderstaande voorbeelden zouden ook je minder in politiek geïnteresseerde collega’s over de streep moeten trekken.

Geblunder
Herinneren we ons Halbe Zijlstra’s geblunder bij Pauw nog, toen het over Sinterklaas ging? De VVD-partijleider verkondigde dat het kinderfeest te snel veranderde en riep op om Piet vooral zwart te houden. ‘PVV-corvee’, schertste Arjen Lubach in zijn satireshow. Het lijkt aannemelijk dat het een move was om kiezers op rechts te kapen (wat waarschijnlijk nog lukte ook, ondanks de blunder). De communicatiestrategie van de liberalen leek prima. Zijlstra verkondigde zijn standpunt in een video van een halve minuut, RTL kreeg de primeur en de NOS nam het nieuws over. Goed begin, halve werk.

Interview of debat
Pauw toonde interesse in het onderwerp. De VVD zou cultuurwoordvoerder Michiel van Veen afvaardigen bij de talkshow. Zijlstra was toch al in Amsterdam, nam het stokje van Van Veen over en schreef geschiedenis door het meest ongeloofwaardige interview op de NPO af te leveren. Dus? Sommige proefballonnetjes zijn zo doorzichtig dat ze zich niet lenen voor een interview of debat, maar alleen via een persbericht of de eigen socialmediakanalen gelanceerd kunnen worden – als je ze dan toch zo graag met de wereld deelt.

New York City
Maandag presenteerde Jacques Monasch zijn nieuwe partij Nieuwe Wegen. Een van de speerpunten is de democratische vernieuwing, denk bijvoorbeeld aan referenda. Tijdens de presentatie ging het over het aantal bestuurders (van wethouders tot ministers) in Nederland – een veelvoud van het aantal bestuurders in New York City, waar evenveel mensen wonen. Die cijfers spreken tot de verbeelding: er zijn veel bestuurders, maar zorgt dat ook voor beter bestuur?

Marokkaanse jongens
Een andere politicus die doorheeft hoe belangrijk het is om zijn stellingen met cijfers te onderbouwen, is Geert Wilders. Daarom wappert hij ook graag met de rapporten waaruit blijkt dat 65 procent van de Marokkaanse jongens ooit is aangehouden. Het verklaart waarom partijen hun programma graag laten doorrekenen door het CPB. Met de gunstige uitkomsten kunnen lijstrekkers elkaar namelijk bestoken tijdens debatten. Stellingen vragen om bewijs en cijfers liegen niet – althans, dat is de perceptie van de journalist en het publiek.

Huiswerk
Natuurlijk zijn dit slechts twee (recente) voorbeelden, die dienen ter illustratie. Denk ook aan CDA-spindoctor Jack de Vries, die uitlegde dat je niet in een vlek moet wrijven. Dat wil zeggen: dat je na een blunder van gespreksonderwerp moet veranderen, om verdere reputatieschade te voorkomen. Of aan Martin Bosma, de man achter Geert Wilders, die laat zien dat nog steeds geldt: moord en brand, verkopen de krant.

Buitenhof
Je doet er dan ook goed aan om elke zondagmiddag naar Buitenhof te zappen, voor een uur lang college communicatie in de praktijk. We kunnen nog veel opsteken van de communicatieprofessionals aan het Binnenhof.

FOTO: ANP

Aaron Mirck, Mediatic